‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۸ آبان سالروز درگذشت حسین هنگ آفرین

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۸ آبان سالروز درگذشت حسین هنگ آفرین

( زاده سال ۱۲۵۵ تهران -- درگذشته ۸ آبان ۱۳۳۱ تهران) نوازنده تار، سه تار ، ویلون و پیانو

(برای بدست آوردن سال تولدش با توجه به آنچه که در کتاب سرگذشت موسیقی روح الله خالقی (جلد اول) آمده است "۷۶ سال زندگی"، به سال ۱۲۵۵ خورشیدی می رسیم؛ اما بر روی سنگ مزارش در آرامگاه ظهیرالدوله ی تهران؛ سال زادروزش را ۱۲۵۰ خورشیدی نوشته اند. همچنین در زیر نامش "سرور علی" نیز حک شده است. )

حسین‏ هنگ‏ آفرین، معروف به حسین خان " ر " از نخستین نوازندگان ویلون در ایران است. پدرش عبداله خان،
موسیقیدان بود و تار می نواخت. حسین از شاگردان ممتاز " مسیو لومر " فرانسوى؛ معلم موزیك دارالفنون بود و بعدها با درجه ی نظامی، رئیس یكى از دسته‏ هاى موزیك قزاقخانه شد. هنگ‏ آفرین در نواختن سه‏ تار و ویلون مهارت داشت و معلم "موسیقی ایرانی " در مدرسه موزیک بود.
وی سازهای بادی را نیز می نواخت و پس از ورود پیانو به ایران، از اولین نوازندگان این ساز در ایران بود و اولین معلم پیانوی مرتضی محجوبی است.
او به غیر از موسیقى نظامى به موسیقى ایرانى نیز آشنا بود و از شاگردان خاص کلاس میرزا عبداله به شمار می رفت. سه تار را خوش می نواخت و به ردیف موسیقی ایرانی کاملا احاطه داشت.
وی ردیف دستگاه ماهور را که از استادش میرزا عبداله فرا گرفته بود، با ویلون نواخته است و سالار معزز (غلامرضا مین باشیان) آن را نوشته و این نت ها بعدها در برلین آلمان به چاپ رسیده است که اکنون نسخه ای از آن در کتابخانه هنرستان موسیقی موجود است.
او در كلاس موسیقى كه در منزلش بود به آموزش موسیقى ایرانى می پرداخت.
" موسی معروفی " خط نت را از هنگ آفرین آموخته بود.
"نصراله زرین‌پنجه " از شاگردان حسین هنگ آفرین و از نوازندگان دسته موزیک او بود که در کلاس خصوصی؛ ساز تار را از استادش فرا گرفته است.
علاوه بر زرین پنجه از جمله معروف ترین شاگردان هنگ آفرین می‌توان به "ابوالحسن صبا " ، " رضا محجوبی " و " عباس شاهپوری " نیز اشاره کرد.
روح اله خالقی در جلد اول کتاب " سرگذشت موسیقی ایران " در مورد حسین هنگ آفرین می نویسد:
{ هنگ آفرین را در سال های آخر عمرش دیده بودم. با اینکه پیر و شکسته شده بود بسیار خوب سه تار می زد و یک روز هم بنا به خواهش من ردیف کامل چهارگاه را نواخت و به تصدیق " اسماعیل قهرمانی " که حضور داشت؛ به خوبی از عهده برآمد.
معروف است که در آن زمان برای نواختن موسیقی ایرانی و کوک کردن ویلون با ساز تار، سیم اول ویلون را یک پرده پایین می آوردند و به جای اینکه آن را با نت "mi" هم آهنگ کنند، "re" کوک می کرده اند.
در نتیجه وقتی می خواسته ویلون شاگردان را کوک کند، پشت سر هم می گفته: "re بِدِه " ، به حسین خان " ر " مشهور شده است.
هنگ‏ آفرین از درویشان صفائى بود و در كنسرت هایى كه به تشویق ظهیرالدوله در انجمن اخوت برگزار می شد، سِمَت نوازندگی و گاهی هم سرپرستی اركستر را داشت.
در میان هنرمندان آن روزگار با " علی محمد فخام بهزادى " نوازنده ی تار دوستی نزدیکی داشت. }
او اولین نوازنده ویلون است که از وی صفحاتی در لندن ضبط شده است.
در حدود سال ۱۹۱۰ میلادى به همراه عده‏ اى از نوازندگان و خوانندگان بنام آن روزگار از جمله برادرش " اكبر فلوتى" كه در نواختن فلوت استاد بود، به منظور ضبط صفحات گرامافون، از راه روسیه به لندن عزیمت کردند و از ویلون او صفحات متعددى از جمله با آواز "طاهرزاده " و "رضاقلی خان " ضبط شده است.
او سرانجام در ۷۶ سالگی درگذشت و در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘