☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۱۰ دی زادروز یحیی ماهیار نوابی
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۰ دی زادروز یحیی ماهیار نوابی
( زاده ۱۰ دی ۱۲۹۱ شیراز -- درگذشته ۱۰ مهر ۱۳۷۹ سوئد ) ادیب و زبانشناس
ماهیار نوابی، اديب، زبانشناس و پژوهشگر معاصر در زمينه زبانشناسي، لهجه شناسي، فرهنگ و تمدن ايران باستان در خانواده‌اي سرشناس به دنیا آمد. دوران ابتدايي را در زادگاه خويش و دوره دبيرستان را در دارالفنون و كالج آمريكايي تهران گذراند.
پس از گرفتن ليسانس از دانشكده ادبيات دانشگاه تهران و گذراندن خدمت نظام، جهت تحصيل در مقطع دكترا به دانشگاه تهران رفت و پس از پايان بردن آن در سال ۱۳۲۷ با سمت دانشياري در دانشگاه تبريز مشغول به كار شد.
وی پس از دو سال براي فراگرفتن زبانهاي كهن ايراني به مدرسه زبانهاي شرقي دانشگاه لندن (SOAS) رفت و در سال‌هاي ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ نزد پرفسور هنينگ به فراگيري زبانهاي قديمي ايران مانند پهلوي و اوستايي و پارسي باستان پرداخت و بعد در دانشگاه گوتينگن آلمان زبانهاي تركي كهن را فراگرفت و پس از بازگشت به میهن، رياست دانشكده ادبيات تبريز را برعهده گرفت و نيز به تدريس زبانهاي كهن ايران پرداخت.
در ۱۹۵۷ براي تحقيق در نحوه مديريت دانشگاه‌هاي آمريكا به مدت يكسال به دانشگاه‌هاي كلمبيا و مينياپليس اعزام شد و پس از بازگشت تا سال ۱۹۶۰ همچنان رياست دانشكده ادبيات تبريز را عهده دار بود. پس از آن دو سال و نيم به عنوان رايزن فرهنگي در پاكستان به فعاليت پرداخت.
پس از بازگشت با سمت استادي زبانهاي باستاني ايران در دانشگاه تهران به كار تدريس ادامه داد و پس از چندي به رياست گروه زبانشناسي در زبانهاي كهن ايران در دانشگاه تهران انتخاب شد. او سرانجام در سال ۱۳۵۲ با كوله باري از دانش و تجربه خود را بازنشسته كرد و سپس به عنوان مشاور رييس دانشگاه شيراز رهسپار زادگاه خود شد و رياست موسسه آسيايي را نيز تا سال ۱۳۵۸ عهده دار شد.
در اين مدت نيز علاوه بر فعاليت‌هاي مطالعاتي و پژوهشي، به امر آموزش اهتمام ويژه داشت و علاوه بر فراخواني استادان ايراني و خارجي، با تاسيس دو رشته كارشناسي ارشد تاريخ و فرهنگ ايران و فرهنگ زبانهاي باستاني ايران، به موسسه، جایگاهی درخشان بخشيد.
وی پس از انقلاب به تهران بازگشت و فعاليت‌هاي فرهنگي و ادبي خود را پي گرفت.
دکتر ماهیار نوابی سرانجام در ۸۸ سالگی درگذشت.
او افزون بر فعاليت‌هاي آموزشي و پژوهشي همواره حضوري فعال و درخور در مجامع علمي گوناگون داخلي و خارجي داشت و در مراكز و انجمن‌هاي متعددي از قبيل انجمن فرهنگ ارتش، فرهنگستان زبان ايران (عضويت پيوسته تا انقلاب اسلامي) انجمن مجموعه سنگ نبشته‌هاي ايراني، انجمن پژوهشهاي مهري، كنگره تحقيقات ايراني، (عضو موسس) ، انجمن پژوهشهاي درسي، مشاركتي فعال و ثمربخش داشت.
از استاد علاوه بر ده‌ها مقاله وزين و ارزشمند، كتاب‌هاي متعددي نيز به صورت تاليف و ترجمه به يادگار مانده است. منظومه درخت آسوريك، كتابشناسي ايران، فهرستي ده جلدي از مقالات و كتاب‌هايي كه به زبانهاي اروپايي درباره ايران چاپ شده است، ديوان وقار شيرازي (چاپ و تصحيح)، بندهش ايراني (چاپ عكسي از نسخه تهمورس دينشاه)، متنهاي پهلوي(چاپ عكسي)، گنجينه دستنويس‌هاي پهلوي( ۵۷ جلد)، مجموعه مقالات پرفسور بيلي و يادگار زريران (از آثار كهن فارسي ميانه) از جمله كتب منتشر شده اوست كه گواه شايستگي و دلبستگي ايشان به پژوهشهاي بنيادي در زمينه ادبيات و فرهنگ غني اين سرزمين است.
استاد نوابي همچنين در اواخر عمر پربارشان كتابخانه ارزشمند شخصي خود را به فرهنگستان زبان ايران اهدا كرد تا مورد استفاده عموم دانش پژوهان و فرهنگ دوستان قرار گيرد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘