☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️..۴ فروردین زادروز حبیب اله بدیعی
☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️
۴ فروردین زادروز حبیب اله بدیعی
( زاده ۴ فروردین ۱۳۱۲ سوادکوه -- درگذشته ۲۷ مهر ۱۳۷۱ تهران) موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده ویلون
حبیب اله بدیعی ( آزمنده) از سال ۱۳۲۹ به عنوان تکنواز با رادیو ارتش شروع به همکاری کرد و سال بعد رسماً وارد ارکستر ابراهیم منصوری شد. در سال ۱۳۳۱ در فیلم «ولگرد» صدای قوامی و شمس را با ویلون همراهی کرد. در سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۴ ارکستر کوچکی تشکیل داد که خوانندهٔ آن بانو شمس بود.
این ارکستر تا پایان سال ۱۳۳۶ هر شب جمعه برنامهٔ رادیویی داشت. یک سال بعد وی وارد برنامه گلها شد و با خوانندگانی چون مرضیه، الهه، پوران، دلکش و رؤیا همکاری داشت. وی آهنگ های زیادی ساخته‌است که یکی از معروف‌ترین آن‌ها کعبه دل‌ها با صدای بانو الهه است.
بدیعی دو ساله بود که به همراه خانواده مقیم ساری شدند و در هشت سالگی اش به تهران آمدند.
در ساری برادر بزرگش نزد نوازنده ای ارمنی به فراگرفتن ویلون مشغول شد ولی بعد از دو سال نواختن ویلون را ترک کرد. در این زمان حبیب گهگاهی مشتاقانه دستی به آرشهٔ ویلون می‌برد و نغمات دلنشینی به گوش می‌رساند. برادرش وقتی علاقهٔ شدید او را نسبت به موسیقی دید ویلونش را به او هدیه کرد.
پدر و مادرش به تحصیلات او نظارت دقیق داشتند و او تا گرفتن لیسانس از دانشکده علوم تمام مراحل تحصیلی را با موفقیت به پایان رسانید.
سال ۱۳۲۶ بود که حبیب نوجوان پس از مدتی تمرین نزد خود به کلاس دکتر لطف‌اله مفخم پایان رفت. مفخم پایان یکی از شاگردان ابوالحسن صبا بود چنان‌که اغلب ردیفهای استاد به خط و اهتمام این هنرمند نوشته و چاپ شده‌است. وی مدت سه سال حبیب‌اله بدیعی را در فراگیری ردیفهای صبا آموزش داد. بدیعی رفته رفته چنان پیشرفتی در کار موسیقی پیدا کرد که در سال ۱۳۲۹ یعنی پس از چهار سال نوازندگی، به عنوان تکنواز در برنامهٔ رادیو ارتش به نواختن ویلون مشغول شد. بعد از دو سال در واقع در سال ۱۳۳۱ به کلاس استاد ابوالحسن صبا رفت و دورهٔ تکمیلی آوازها را نزد او به پایان رساند. و همزمان دو سال نیز نزد یکی از استادان موسیقی کلاسیک خارجی به نام جینگوزیان که از ارامنه قفقاز بود آموزش دید.
بدیعی در نواختن دستگاهها و گوشه‌های آواز قدرت و توانایی قابل ملاحظه ای داشت. او ابتدا در سال ۱۳۳۳ ارکستر کوچکی را رهبری می‌کرد که بعدها بنا به تجدید نظر تشکیلات ارکسترهای رادیو، ارکستر شمارهٔ ۶ نام گذاری شد. وی در سال ۱۳۳۷ بنا به دعوت داود پیرنیا سرپرست برنامه گلها، کار خود را در این برنامه با خوانندگانی چون: بنان، قوامی، گلپایگانی، خوانساری، خواجه امیری (ايرج) شجریان و غیره آغاز کرد.
در سال ۱۳۴۳ عضو شورای موسیقی رادیو، در سال ۱۳۴۵ معاون ادارهٔ رادیو تهران و سپس معاون ادارهٔ موسیقی، سال ۱۳۴۶ تا سال ۱۳۵۱ رئیس ادارهٔ موسیقی رادیو و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۵۸ عضو شورای واحد موسیقی که اعضاء آن مرتضی حنانه، علی تجویدی و حسینعلی ملاح بودند و ضمن رهبری ارکسترهای شمارهٔ ۲ و ۴ و ۶ سپس مدت ۶ سال رهبری ارکستر باربد را به عهده داشت.
همچنین علاوه بر تکنوازی، آهنگ‌های بسیاری ساخت که اکثر آن‌ها از آثار خوب و با ارزش موسیقی اصیل ایران بود و با اقبال روبرو شدند و حدود ۱۵۰ آهنگ ساخت که خودش میان آن‌ها از: کعبه دل‌ها، فریاد از این دل، افسانه عشق، دل بی گناه، الهی بمونی، افسانه زندگی، جاودانه، رفته بودم، افسانه کمتر، شعله سرکش، در آتشم، مهربان شو، سنگ صبور و زندگی من را بیشتر از همه می‌پسندید.
آرشه بدیعی نزدیک به صبا بود. فیلم به یاد ماندنی او با پایور و تهرانی که آثار صبا را می نوازند اثری ماندگار در تاریخ موسیقی ایران است.
تصنیف نرگس شیراز به خوانندگی بانو شمس (همسرش که بعد از وی جدا شد) که در نوروز از رادیو پخش می‌شد نوستالژی آن روزگار است.
حبیب‌اله بدیعی در ۵۹ سالگی درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘