سوزاندن یا Burn کردن توکن‌ها یا کوین‌های یک پروژه معمولا به دو روش انجام می‌شه:..۱- اگر در Smart Contract یا کدهای پروژه فانکشنی ت

سوزاندن یا Burn کردن توکن‌ها یا کوین‌های یک پروژه معمولا به دو روش انجام می‌شه:

۱- اگر در Smart Contract یا کدهای پروژه فانکشنی تحت عنوان Burn برای کاهش تعداد کوین یا توکن‌های پروژه نوشته شده باشه، Owner پروژه می‌تونه با فراخوانی اون تابع، به تعداد مد نظرش توکن یا کوین رو اصطلاحا بسوزانه یا به عبارتی تعداد کوین‌ها یا توکن‌های پروژه رو کاهش بده. البته شرط این کار اینه که اون تعداد کوین در اختیار خود Owner باشه و هنوز آزاد نشده باشه‌.

۲- اگر فانکشن Burn پیش‌بینی نشده باشه، Holderهای پروژه می‌تونن با ارسال کوین یا توکن به یک آدرس که Private Key اون در اختیار کسی نیست اون توکن‌ها یا کوین‌ها رو از گردش خارج کنن یا اصطلاحا بسوزانند. مثلا در اتریوم از این آدرس برای Burn کردن توکن‌های این شبکه استفاده می‌شه:

0x000000000000000000000000000000000000dEaD

این آدرس مالکی نداره و رمزگشایی اون هم کار ساده‌ای نیست. البته دشوار بودن به معنی محتمل نبودن نیست. با احتمال بسیار کم نزدیک به صفر امکان پیدا کردن رمز خصوصی یک آدرس توسط الگوریتم‌های پیچیده و ابرکامپیوترهای امروزی وجود داره.

اگر آدرس فوق رو در Block Explorer شبکه اتریوم بررسی کنید مشاهده خواهید کرد که تا به حال بیش از ۴۰ میلیون دلار کوین اتریوم و بیش از ۱۲ میلیارد دلار توکن در شبکه اتریوم به این آدرس منتقل شده و سوزانده شده است.

یکی از تفاوت‌های دو روش فوق در این است که اطلاعاتی همچون تعداد کل توکن یا تعداد کوین در گردش که معمولا Block Explorerها به ما نمایش میدن در روش اول به‌روزرسانی می‌شه اما در روش دوم تغییری در اطلاعات توکن ایجاد نمی‌شه و ما فقط می‌دونیم که بخشی از کل توکن‌ها از دسترس خارج شده است و آدرس 0x00...00dEaD نیز در لیست Holderها مشاهده خواهد شد.

سوزاندن یا Burn کردن توکن‌ها یا کوین‌های یک پروژه معمولا تاثیر مثبتی در قیمت داره چرا که سبب کاهش عرضه می‌شه و ارزش کوین‌های باقیمانده بیشتر خواهد شد.

@cryptobyalireza