🔹از «کورش نامه‌ی گزنفون» تا توافق هسته‌ای ایران.. 👈 اهمیت امر در آموزش‌های پایه آلمان

🔹از «کورش نامه ی گزنفون» تا توافق هسته ای ایران

👈 اهمیت امر #آموزش_سیاسی در آموزش های پایه آلمان

✍ محمد زارعی

هفته ی گذشته دانش آموزان یک دبیرستان در آلمان، جهت آشنایی با نهادهای بین المللی و روند تصمیم گیری های سیاسی در سیاست بین الملل در موسسه ای به نام «مدل سازمان ملل در آلمان، واقع در شهر کیل» راجع به توافق هسته ای ایران بحث و تبادل نظرکردند.‌ این دوره آموزشی با استفاده از مدل شبیه سازی سازمان ملل اجرا شد.

🔸 ریشه های آموزش سیاسی در علم سیاست، تاریخ و آموزش قابل بررسی است. هدف از آموزش سیاسی شناخت ابعاد وقایع سیاسی در جامعه و همچنین تقویت دانش و بینش سیاسی افراد، توان نقد، انتقاد و بردباری آنها در بررسی مسائل روز و جهت مشارکت فعال سیاسی و اجتماعی در جامعه است.
آموزش سیاسی به طور رسمی از دهه 60 میلادی در مدارس آلمان با عنوان «دانش اجتماعی» یا «دانش شهروندی؛ در آلمان شرقی» به منظور تربیت جوانان و دانش آموزان برای درک مسئولیت اجتماعی و تقویت توان قضاوت در زندگی شخصی و اجتماعی آنها به کار گرفته شد.
علی رغم اینکه برخی از افراد چه در جوامع غربی و اروپایی و چه در کشوری مانند ایران هنگام بحث کردن در خصوص مسائل روز در جامعه خودداری می کنند و با چنین عبارت هایی مانند: «من اهل سیاست نیستم؛ من از سیاست متنفرم و یا من از سیاست به دورم»، خود را ملزم به شناخت، آگاهی و بینش سیاسی نمی دانند، اما با توجه به گسترش فضای مجازی و اینترنت و تسری امر سیاست در تمام امور زندگی افراد، آموزش سیاسی بیش از پیش اهمیت یافته است. در آلمان آموزش سیاسی توسط نهادهای مختلف دولتی و غیر دولتی از جمله مهدکودک ها، مدارس، دانشگاه ها، بنیادهای سیاسی، کلیساها، انجمن ها، اصناف، وزارتخانه ها و بسیاری از موسسات و نهادهای زیر مجموعه آنها دنبال می شود.

مدارس به عنوان اصلی ترین محیط آموزشی و تربیتی جامعه شناخته می شوند. به همین دلیل آشنایی با مسائل جامعه و بحث کردن در مورد آنها به یکی از متدوال ترین روش ها آموزش سیاسی تبدیل شده است. آموزش سیاسی طی سال های اخیر با استفاده از علوم بین رشته ای گسترش یافته و روش های نوینی در آن شکل گرفته است.

آموزش سیاسی با استفاده از علم آموزش و تربیت به طور هدفمند ابعاد زیر را در برخورد با مسائل به کار می گیرد: روش کنار آمدن با اختلافات و نزاع ها، استفاده از مصادیق هنگام بحث، یادگیری دغدغه مند، بحث برانگیز بودن مباحث (عدم نگاه صفر و صدی به مسائل)، یادگیری پویا (نقدهای دو طرفه)، علمی بحث کردن، چاره جویی برای مسائل حال حاضر و استفاده از آنها برای آینده.

🔸اما «کورش نامه» یا «پرورش کورش» نام کتابی است از گزنفون، مورخ و فیلسوف یونانی که در حدود 400 سال قبل از میلاد می زیست.
کورش نامه هم اکنون در اروپا یکی از قدیمی ترین منابع در حوزه آموزش سیاسی به شمار می رود و در دانشگاه هایی مثل پتسدام، فرانکفورت، زوریخ، گوتینگن و غیره به عنوان منبع اصلی یا واحد درسی اصلی در شاخه آموزش زبان و ادبیات تدریس می شود.

🔸پوریا زارعی طی یادداشتی با عنوان «تاثیر کوروش بر توماس جفرسون و بنیان‌های آمریکای مدرن» در تاریخ 5 نوامبر 2017 در سایت بی بی سی نوشت:
پادشاهی کوروش برای گزنفون نمونه‌ای است از حکومت عادلانه بر توده کثیری از مردم از اقوام و ملل مختلف. گزنفون با استفاده از مثال‌های متعدد از زندگی کوروش، ابعاد رهبری سیاسی یک جامعه را بیان می‌کند. بدین‌گونه از تاریخ به عنوان ابزار سود می‌جوید تا نظام اخلاقی مطلوب خود را بیان و از آن برای رشد دادن جامعه استفاده‌ کند.

کوروش‌نامه گزنفون که پس از تأثیر‌گذاری عمده در دنیای باستان (از جمله بر اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار) به فراموشی سپرده شده بود، در دوره پسارنسانس و آغاز عصر روشنگری بار دیگر احیا شد و با ترجمه‌های جدید، الهام‌بخش فلاسفه سیاسی قرار گرفت. از نیکولا ماکیاولی و ژان ژاک روسو تا بنجامین فرانکلین در فکر پس زدن تفکر سیاسی قرون وسطی و ساخت بنای جامعه مدرن و شیوه حکومت‌داری صالح از گزنفون و نظام اخلاقی که او در کوروش‌نامه عرضه می‌کند تاثیر پذیرفتند. در آمریکا علاوه بر جفرسون، جان آدامز هم‌ به کوروش‌نامه به دیده کتابی تعلیمی می‌نگریسته است.

تجربه کوروش در اتخاذ سیاست رواداری مذهبی و عدم تحمیل دین رسمی که در کوروش‌نامه منعکس است الگویی را پیشاروی جفرسون گذاشت از حکومتی که در عین گستردگی پهنه خود و وجود بحران‌های پیش‌رو، آزادی عقاید را تضمین می‌کند. در زمان مکتوب کردن منشور آزادی مذهبی جفرسون، یعنی ۱۱۲ سال پیش از آنکه اصل استوانه حقوق بشر کوروش بوسیله‌ هرمزد رسام، باستانشناس آشوریتبار اهل بریتانیا از دل خاک بیرون آورده شود و محافل تاریخی از وجود لوحی متضمن احیای حقوق اقلیت‌های مذهبی در دوره‌ حکمرانی‌ او باخبر شوند، رواداری کوروش از طریق منابع یونانی و لاتین به دوران مدرن رسیده بود.

@dachstudien