🔳⭕️دولت در حال ادرار کردن روی ماست اما … …حتما در جریان اعتراضات اخیر فرانسه هستید که معروف شده است به جنبش جلیقه زردها

🔳⭕️دولت در حال ادرار کردن روی ماست اما ....

حتما در جریان اعتراضات اخیر فرانسه هستید که معروف شده است به جنبش جلیقه زردها. جمله ای است که پشت یکی از جلیقه زردهای فرانسه نوشته شده این است: دولت در حال ادرار کردن روی ماست، رسانه‌ها می‌گویند باران می‌آید!!

اصلا چرا جلیقه زرد؟ جلیقه‌های زرد جلیقه‌های است که بنابر قانون فرانسه باید در خودروهای همه فرانسوی‌ها باشد تا وقتی ماشین آنها خراب می‌شود و شرایط اضطراری پیش می‌آید، آن را بر تن کنند و منتظر کمک بمانند. عدم رعایت این قانون که در سال ۲۰۰۸ به اجرا درآمد می‌تواند به جریمه نقدی ۱۵۳ دلار برای فرد خاطی بیانجامد.
جلیقه‌های زرد نه تنها در فرانسه به نماد جنبش اجتماعی فرانسه تبدیل شده بلکه دولتمردان دیگر کشورها را نیز به هراس انداخته است. در مصر فروش جلیقه‌های زرد ممنوع شده است.

اتفاقی که در فرانسه رخ داده است می تواند همه جا رخ دهد. در خانه های ما، در سازمان ما و در جامعه ما. چرا؟ چون آنچه در فرانسه رخ داده است به زبان ساده این است: شکاف بین انتظارات کنونی و آینده مورد انتظار یا به عبارتی «تلنبار شدن انتظارات ناکام». دقت کنید که شکاف بین انتظارت کنونی و عملکرد کنونی نیست. بلکه شکاف بین انتظارات کنونی و عملکرد آینده است.
وقتی خواسته های فرزند یا همسر شما برآورده نمی شود و تصویر از آینده نیز چنین است که برآورده نخواهد شد، تحمل، تلنبار، تحمل، تلنبار و آنگاه این تبدیل به گریز، عصبانیت و خشونت خواهد شد.
وقتی خواسته های کارمندان و مشتریان شما برآورده نمی شود و برداشت کارکنان و مشتریان از آینده نیز چنین است که مطالبات آنان برآورده نخواهد شد خروج نیروهای کلیدی، ریزش مشتریان، افزایش کم کاری و دزدی و رشوه نتیجه آن خواهد بود.
وقتی اعضای یک جامعه، ترجیحات و آرزوهای شان برآورده نمی شود و چشم انداز آینده نیز نوید هیچگونه تغییر ملموسی را نشان نمی دهد، آنگاه مردم دو دسته می شوند آن ها که می توانند می روند که می شود مهاجرت نخبگان و خروج سرمایه و آن ها که می مانند؛ تحمل، تلنبار، تحمل، تلنبار و سپس کوه آتشفشان روزی بغشض خواهد ترکید. این می تواند به بهانه ای ساده باشد مانند خودسوزی یک جوان در اعتراض به برخورد یک نیروی دولتی که آغازگر بهار عربی می شود.

☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی:
اگر این شکاف وجود دارد چه می توان کرد؟ سه رویکرد وجود دارد.

رویکرد اول؛ انکار درمانی: در این حالت شما هیچ کاری نمی کنید. اصلا اعتراض و نارضایتی را کتمان می کنید. حالا دو نفر آمده اند به خیابان ها، این که چیزی نیست! خسته می شوند برمی گردند به خانه هایشان. آن هایی هم که برنمی گردند مریض اند و اوباش و آشوب گر و خودمان برشان می گردانیم. واقعیت را گونه ای دیگر جلوه می دهید از تمام ابزارهای رسانه ای نیز استفاده می کنید و کار به جایی می رسد که یک معترض می گوید: دولت در حال ادرار کردن روی ماست اما رسانه ها می گویند باران رحمت در حال باریدن است!

رویکرد دوم؛ گفتار درمانی: گفتار درمانی به تمام روش هایی می گویند که شما واقعیت را تغییر نمی دهید، عملکرد را تغییر نمی دهید، بلکه فقط با از فرمول طلایی «وعده بده، زمان بخر»، واکنش های تند ناراضیان را به تعویق می اندازید. این وعده ها می تواند خود را در قالب سخنرانی های بی محتوا و تکراری یا در انتشار برنامه ها و سیاست های بی فایده و دهان پرکن نشان دهد. دقت کنید که اصطلاح گفتاردرمانی سیاسی با گفتار درمانی که در دانش توانبخشی مطرح می شود متفاوت است.

رویکرد سوم؛ کنش درمانی: رویکرد سوم این است که «انتظارات ناکام تلنبارشده» را به رسمیت بشناسیم و متناسب با آن تغییرات ملموس ایجاد کنیم. همسر، فرزند، کارمند، مشتری و شهروند ناراضی از ما انتظار حرف های فلسفی ندارد. در ضمن انتظار هم ندارد که در کوتاه مدت همه چیز حل شود. فقط کافیست احساس کند که در یک دوره زمانی معقول، آینده مورد انتظارش و با خواسته هایش همخوانی خواهد داشت. اقدامات زمان بندی شده دارای مسوول مشخص همراه با دستاوردهای ملموس باید در دستور کار شما در خانواده تان، سازمان تان و کشورتان قرار گیرد. همراه با اولین دستاورد، همان کوه آتشفشان به یک باره خاموش می شود نه به این خاطر که به شرایط موجود راضی است بلکه به این دلیل که فرض می کند اگر با همین روند جلو برویم، در آینده انتظاراتش برآورده خواهد شد.

اگر اعضای خانواده ما، سازمان ما و جامعه ما، جلیقه های زرد را به تن شان نکرده اند، این بدان معنا نیست که راضی اند، سکوت شان از رضایت نیست. شاید آرامش قبل از طوفان باشد. انتظارات ناکام در کوتاه مدت شاید نه ولی در بلندمدت تبدیل می شوند به جلیقه های زرد.

✍دکتر مجتبی لشکربلوکی

@dachstudien