داستانهای روزنامه طنز بی قانون
✅ کلکسیون سندرمی من. مهدیسا صفریخواه | بی قانون.. آدم مهرطلبی هستم، این رو دیگه همه میدونن
✅ کلکسیون سندرمی من
مهدیسا صفریخواه | بی قانون
@bighanooon
@DastanBighanoon
من آدم مهرطلبی هستم، این رو دیگه همه میدونن. برای همین بیشتر لحظات زندگیم یا به بوس و کامنت قلب و گل میگذره یا به خرید کادو برای اونهایی که دوستشون دارم. مثلا وقتی وارد مغازه میشم اگر طرف مشتری مدار باشه و عین خارجیها باهام برخورد کنه، میرم همه طلاهام رو میفروشم و کلی چرتوپرت ازش میخرم. اما روانشناسم میگه کنار مهرطلبی، سندرم جلب توجه و عدم استقلال شخصیتی هم دارم. اینها یعنی من کیس استادی خوبی برای ٨۰ درصد اختلالات روانی در همه طیفها و رنجهای سنی هستم. اوایل روانشناسم میگفت مهرطلبیت باعث میشه از آدمها زود دلخور بشی و زود هم کنارشون بذاری. چون راست میگفت کنارش گذاشتم، البته اینکه مشاورهاش به ساعتی ۱۵۰ تومن هم رسیده بود تو گرفتن این تصمیم بیتاثیر نبود. آدمها همیشه همینکار رو میکنن شما پول میدی که اون چیزی که دوست داری رو بشنوی نه اینکه طرف دو ساعت گند بزنه تو اعتماد به نفست و بعد هم ۳۰۰ تومن ازت بگیره. مشکل بعدیم وقتی بود که به خونه میرسیدم و همسرم ازم میپرسید چه خبر، دقیقا باید چی بهش میگفتم؟ میگفتم من آدم مهرطلبیام ولی تو نمیفهمی برای همین باج میدم به دوروبریهام که من رو دوست داشته باشن؟ شما بودین این تصویر داغون رو از خودتون ارائه میدادین؟ اونم وقتی که ٨۵ درصد دوروبریهاتون فکر میکنن شما مهربونین چون چاقین. اصلا تا قبل از آشنایی با روانشناسم خودمم همین تصور رو درباره خودم داشتم. چون یه رابطه تنگاتنگی بین دسته سنگین وزنهای فامیل و مهربونیشون وجود داشت که بعدا فهمیدم بهش میگن ژنتیک. یعنی ما ژنتیکی، مهرطلبیم. وقتی تصمیم گرفتم لاغر بشم ٨۵ درصد دوستهام رو از دست دادم، چون اونها فکر میکردن من دیگه اون چاق دوستداشتنی کادو بخر نیستم و خودشون یه انتحاری زدن تو رابطه دوستانهمون. دو سه هفته میشه که دیگه به مطب روانشناسم نمیرم. دو-سه بار تصمیم گرفتم مهمونی بگیرم و چند تا از تهموندههای دوستهام رو دعوت کنم بهشون کادو و هدیه بدم بلکه از استرسم کم بشه و برگردم به زندگی عادی. کاری که تا سه ماه پیش راحت انجامش میدادم اما با این اوضاع اقتصادی همهاش فکر میکنم نهایتش بتونم مسابقه ماستخوری بذارم و به برندهاش یه مینی پیتزا هدیه بدم که خود این پروسه یه شکست مفتضحانه برای من محسوب میشه. برای همین تصمیم گرفتم تیپ شخصیتیم رو تغییر بدم. این روزها مهرطلبی رو کنار گذاشتم البته دلار ۱۳ هزار تومنی تا لحظه نگارش متن هم در گرفتن این تصمیم بیتاثیر نبود. یعنی هرچی تلاش میکنم همون کادوها رو برای همون آدمها بخرم نمیشه. معتقدم اونها خودشون باید مبانی رنگشناسی بلد باشن، من که اسپانسرشون نیستم، زن پسر سفیر هم نیستم. در همین راستا بیشتر وقتم رو با دوردور زدن تو فضای مجازی میگذرونم و وقتی سبک زندگی عجیب و غریب سلبریتیها رو میبینم، احساس میکنم سندرومهای جدیدی رو تجربه میکنم. یکیش سندروم پاریسه که منحصر به گردشگران ژاپنیه که با دیدن این شهر دچار افسردگی روحی میشن. میگن از میلیونها گردشگر ژاپنی که هر سال از این شهر دیدن میکنن حدود ۱۲ نفر به این بیماری دچار میشن و مجبورن به ژاپن برگردن. این بیماری اساسا نوع شدیدی از «شوک فرهنگیه». گردشگران ژاپنی با فرهنگ که به این شهر میان نمیتونن تصور ایدهآل خود از پاریس رو که در فیلمها دیدن با واقعیت مدرن و شلوغ این کلانشهر منطبق کنن. من هم وقتی تو اینستاگرام دوردور میزنم دچار این سندروم میشم و مجبورم وسط دوردور برگردم به سرزمین خودم. فقط تفاوتم با گردشگرهای ژاپنی اینه که سفارت ژاپن یک خط تلفن مستقیم ۲۴ ساعته به گردشگرانی که از شوک فرهنگی شدید رنج میبرن اختصاص داده و در صورت لزوم بیمارستان اورژانسی برای درمان اونها در نظر گرفته و من باید زنده زنده از وسط سفر دور اروپای اونها برگردم خونه و بیفتم روی تخت و منتظر ادامه استوریها و فرجام خوش سفرشون باشم و حالا این وسط نگران دخل و خرجشون با این ارز شناور هم باشم. بدبختی اینه که توضیح این سندرم برای آدمها از توضیح مهرطلبی هم سختتره!
🔻🔻🔻
روزنامه طنز بی قانون (ضمیمه طنز روزنامه قانون)
👇👇👇
@bighanooon
@DastanBighanoon