✅راز بقا. ✍️فرزاد کیاست

✅راز بقا
✍️فرزاد کیاست

پیش‌بینی‌های استیون هاوکینگ معمولاً برای متخصصان و مردم عادی جذاب بوده است. به خصوص آخرین اظهارات او در مورد آینده زمین و اینکه همه باید ظرف 100 سال آینده زمین را ترک کنند. او دلایل متعددی برای این نظریه برشمرده است ولی برآیند کلی آن دلایل، عدم تکافوی امکانات زمین برای جمعیتی است که در حال رشد بوده و با تمام توان در حال آسیب رساندن به اکوسیستم است. ما تنها موجود روی این کره خاکی هستیم که بیش از نیاز طبیعی مصرف می‌کنیم و به هیچ‌وجه قائل به رعایت الگوی مصرف در هیچ زمینه‌ای از زندگی طبیعی‌مان نبوده‌ایم. بنابراین بدیهی است که امکانات در دسترس، برای سیل جمعیت متقاضی پاسخگو نباشد. پیش‌بینی 100 سال آینده شاید به صورت واقعی امکان‌پذیر نباشد و تجربه آن نیز به طور قطع برای نسل حاضر دشوار خواهد بود اما در نظر گرفتن تدابیری جدی برای گذراندن 100 سال آینده برای انسان امری حیاتی است.

آب، مواد غذایی، اکسیژن و هوای پاک، انرژی، فضای کافی برای زندگی، اینها همگی نیازهای اولیه برای ادامه حیات انسان روی زمین است.

تلاش برای افزایش منابع فوق در آینده جزو استراتژی‌های اصلی هر قلمرو حاکمیتی و محدوده جمعیتی خواهد بود. به طور مثال ایران با رشد جمعیت متوسط و اقلیم به نسبت خشک باید در فکر چاره‌جویی جبران کسری آب و جایگزینی تولید محصولات کشاورزی سازگار با اقلیم خود باشد، همچنین در برقراری تعاملات مطلوب با همسایگان و سایر کشورها در خصوص ارائه منابع مازاد نیاز و دریافت مایحتاج خود اقدام کند. در این رابطه کشت فراسرزمینی نیز به عنوان یک راه‌حل مطرح است که شاید با توجه به تجربیات موفق سایر کشورها بتواند راهکاری مناسب به شمار آید. شاید مطالب فوق بدیهی به نظر برسد اما وقتی برای برخی از اقلام مورد نیاز از واژه حیاتی استفاده می‌کنیم عمق و اهمیت موضوع عیان‌تر می‌شود.

آنچه مشخص است دادوستدهای آینده، تجارت از نوع عادی نخواهد بود. همان‌طور که در طول تاریخ محصولات مختلف به عنوان کالاهای استراتژیک در دنیا تلقی شده‌اند، از جمله نفت که به عنوان محصولی استراتژیک، بسیاری از معادلات جهانی را تعیین کرده و نقش اساسی در اخذ تصمیمات تاثیرگذار ایفا می‌کند در آینده این نقش را سایر محصولات حیاتی‌تر و البته مهم‌تر برای ادامه بقای نسل بشر و استقلال هر کشور بر عهده خواهد گرفت.

آب این مایه حیات به گفته کارشناسان در یکی از بحرانی‌ترین وضعیت‌های خود در کشورمان قرار دارد و به نظر می‌رسد به زودی جای نفت را بگیرد و جایگاه حساس‌تری نسبت به آن داشته باشد. البته این معضل فقط محدود به ایران نمی‌شود و در تعداد زیادی از کشورهای دنیا کمبود آب به عنوان چالش جدی مطرح است که اندیشیدن تدابیر ویژه در خصوص استحصال آب از منابع داخلی با استفاده از تکنولوژی یا واردات آن را در آینده نزدیک محتمل می‌نماید لیکن نکته مهم‌تر این است که وقتی آمار مصرف آب به نسبت جمعیت را مورد بررسی قرار دهیم تازه متوجه می‌شویم که یکی از پرمصرف‌ترین کشورها در این زمینه هستیم و چه آسان اصلی‌ترین مایه زندگی را هدر می‌دهیم. به مفهوم دیگر به زودی باید هزینه بسیار سنگینی بابت آب متحمل شویم. این مطلب در مورد انرژی نیز صادق است. در حالی که یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گاز طبیعی در جهان هستیم در عین حال بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آن نسبت به جمعیت نیز به حساب می‌آییم. ما یکی از کم‌بهره‌ور‌ترین سیستم‌های تولید محصولات کشاورزی در جهان را داریم که تمام آنها وابسته به کشت دیم یا مصرف بیش از اندازه آب است.
به مجمع فعالان اقتصادی بپیوندید
telegram.me/esfahaneconomy