✅ «آینده اصفهان». ✍دکتر احمد خاتون آبادی

✅"آینده اصفهان"
✍دکتر احمد خاتون آبادی

این هفته ها، با تکرار روزهای پر غبار و آلوده، پرسشی‌که فعالان محیط زیست در برابر آن قرار گرفته اند: "آینده اصفهان؟" می باشد.
به راستی اصفهان این شهر پر جذبه وخاطره را، چه آینده ای در انتظار است؟
این پرسشی است ‌که ذهن های بسیاری را مدت هاست که درگیر خود ساخته و به دنبال این پرسش، غبار یاس‌و نا امیدی را در ذهن ها پراکنده است.
و براستی این نگرانی ها با مشاهده سینه خشک زاینده رود و ریزش آلاینده ها از دور تا دور شهر به درون آن، نکته چندان غریبی نیست. پریروز روزنامه اصفهان زیبا تیتر درشت صفحه اولش حکایت داشت از:
"بی مهری" دولت، در تقسیم و تخصیص بودجه به استان اصفهان .
براستی پاسخ این پرسش کدام است: آینده اصفهان؟
پاسخی‌که میتوان داد این است:
آینده همه شهرها پیوندی گسست ناپذیر با خواسته های مردم و سیاست های دولت دارد.
چنانچه سیاست گزاران دولتی از حجم آلاینده هایی که به وسیله حلقه آلوده کننده صنایع به درون شهر گود اصفهان می ریزد (و در حالتی ایستا تا مدت ها دوام میاورد) آگاهی یافته و نیز نگرانی مردم کوچه و بازار از شدت بیماری های با درمان سخت، به گوششان برسد، دیر یا زود در برنامه توسعه صنعت در این شهر تجدید نظر خو اهند کرد .
در شرایط کنونی صنایع با آلایندگی زیاد، باید به پالایش جدی آلاینده های صنعتی خود، و نوسازی سامانه تصفیه هوا و کاهش آلودگی، سرمایه گزاری نموده و اقدامی عاجل نمایند.
زاینده رود رگ اصلی در تداوم حیات و زندگی در شهر اصفهان در انتظار حق آبه تاریخی خود نشسته و چشم های تالاب بین المللی گاوخونی با میلیون ها تن فلزات سنگین مسموم کننده مانند کادمیوم و سرب و جیوه، منتظر دریافت ۱۵۰ میلیون آبی است که سالیانه برایش تعیین کرده اند. و چاه های غیر مجاز در انتظار اند که به زودی بازنشسته شوند، باشد که به آب های زیر زمینی فرصتی دوباره برای بالا آمدن دهند تا شاید میزان فرو نشست خاک و زمین تا مدتی در این شهر کهنسال کاهش یابد. اصفهان در بستر بیماری است. حالش وخیم است. باید با خردمندی به دادش رسید.

"اصفهان می نالد از دود سیاه
می کشد فریاد و آه
می نشاند بذر غم در سینه ها،
می گریزد از نگاه!
از پس انبوه دود،
قصه ها دارد به یاد هرچه بود
از نوای بلبلان در باغ ها،
وز غم خشکیدن زاینده رود"


به مجمع فعالان اقتصادی بپیوندید
telegram.me/esfahaneconomy