✅بگذاریم مردگان مان نفس بکشند!. ✍️ دکتر امیر حسین خالقی

✅بگذاریم مردگان مان نفس بکشند!
✍️ دکتر امیر حسین خالقی

خاطرم هست سال ها پیش شایع شده بود آندره آغاسی، تنیسور ایرانی تبار معروف، در پاسخ به خبرنگاری گفته بوده است که خودش را ایرانی نمی داند، رندان بر پیاز داغ قضیه افزوده بودند که حتی گفته است از ایرانی بودنش شرم دارد، آن زمان البته شبکه های اجتماعی برای تخلیه احساسات و ناسزا وجود نداشت، ولی در جمع های خودمانی، مردم همیشه در صحنه، ورزشکار معروف را می نواختند.

چندی پیش هم بانویی فرهیخته پس از مدتها مبارزه با بیماری جهان را ترک کرد و رفتنش واکنش های متفاوتی را برانگیخت، کسانی از اینکه بانوی ایرانی توانسته بود چنین به مدارج جهانی برسد، احساس غرور کردند و از اینکه ایرانی جماعت در جهان جز میوه جات به حساب آمده است داد سخن دادند، حرف آنها این بود که بانوی فقید تنها یک نمونه بود که مجال ظهور پیدا کرد، والا در مملکت آریایی اسلامی نابغه کم نداریم، فقط قدر آنها را نمی دانیم. از آن سو اهل سیاست هم برای جلب محبوبیت در برخی مراسم ها شرکت کردند و برخی پیام ها دادند و باز مسئله فرار مغزها را پیش کشیدند.

در واکنشی دیگر، حتی مو و ظاهر مرحومه هم مسئله ساز شد و کسانی مجبور به استفاده از فتوشاپ برای حفظ عفت عمومی شدند، عده ای دیگر از ایمانی قلبی متوفی گفتند و اینکه اعتقاد عمیق معنوی داشته است و حالا اینکه موهای او گاهی باد می خورده است را نباید جدی گرفت، در واکنشی غریب، صدای برخی هم درآمد که چرا این بانو را برای جوانان الگو می کنید؟ از او نابغه تر کم نداریم، اما حضور او در ینگه دنیا باعث شده است که در صدر توجه قرار گیرد و اساسا درست نیست کسی که با پول عمومی درخشیده است و بعد هم بی خیال این همه "لطف" شده است را اینقدر بزرگ کرد!

بعید بود بانوی فقید اگر در ایران میماند به مراتب کنونی اش می رسید، احتمالا مجبور بود مراقب ظاهرش هم باشد که در گزینش و ارتقا برایش دردسر نشود، مجبور بود در هر انتخابات با این استدلال که فلانی به قدرت نرسد و مملکت نابود نشود، با "جمعی از اساتید دانشگاه های سراسر کشور" نامه سرگشاده بنویسد، مجبور بود برای خیلی ها توضیح بدهد که نبوغش در ریاضی تعارضی با مادر بودنش ندارد و پوشش و اعتقادش راه پیشرفت را سد نمی کند و ...

اما مرحومه ادعایی هم نداشت، به حکم عقل ترجیح داد جایی زندگی کند که مطلوبیتش بیشتر باشد، هر از چندی به کشورش سر می زد و هوای هم وطنان را هم در حد توان داشت، نشان داد بر خلاف تصور نادرست رایج موفقیت در ریاضی ربطی به جنسیت ندارد، آنقدر بود که کسانی در جهان کارش را قابل اعتنا بدانند. عمرش دراز نبود، ولی به خیلی جاها رسید، اکنون هم برای بسیاری الگو موفقیت شده است و این هیچ ایرادی ندارد. از بسیاری دیگر الگوی بهتری است و افراد هم برای انتخاب الگوی زندگی شان منتظر نظر دولت و امثال من ننشسته اند.

اگر حامل یک "ژن خوب" از بدشانسی در حوالی ما زاده شده است و حال ترجیح می دهد جایی دیگر در دنیا زندگی کند، حق طبیعی اوست. تحسینی هم هست باید نثار یانکی ها کرد که شرایطی فراهم کرده اند که مغزها از همه جای دنیای برای اقامت در امریکا از هم سبقت می گیرند. چیزی که ما باید بیاموزیم اینست که اینقدر دنبال قضاوت و کشف ادم ها نباشیم و همه مسائل را ناموسی و ملی تلقی نکنیم و از ادم ها انتظار مادر ترزا بودن نداشته باشیم، اجازه دهید مردگان نفس راحت بکشند!
به مجمع فعالان اقتصادی بپیوندید
telegram.me/esfahaneconomy