✅چرا روند ورود سرمایه خارجی به کشور کند است؟. ⬅️ دکتر بهروز هادی زنوز

✅چرا روند ورود سرمایه خارجی به کشور کند است؟
⬅️ دکتر بهروز هادی زنوز
@esfahaneconomy

جذب سرمایه خارجی منوط به دو پیش شرط اساسی یعنی «دارا بودن بخش خصوصی قدرتمند» و «تمایل سازنده با دنیا» است

سرمایه‌گذاری خارجی موافقان و مخالفان خود را دارد؛ موافقان سرمایه‌گذاری را راهی برای تامین مالی، انتقال دانش فنی، دسترسی به شبکه توزیع بین‌المللی شرکت‌های چند ملیتی و توسعه صادرات و در نهایت رسیدن به رشد اقتصادی می‌دانند. در حالی که ‌مخالفان آن محدود شدن عرصه فعالیت بنگاه‌های داخلی، پرداخت مالیات کمتر از سوی سرمایه‌گذاران خارجی، واردات گسترده کالاهای واسطه‌ای و خروج سرمایه‌ها در شرایط تنگ اقتصادی را به‌عنوان بهانه مخالفت مطرح می‌کنند. البته این اقتصاددان به این نکته اشاره کرد که در هر دو دیدگاه، حقایقی وجود دارد. به اعتقاد وی، سرمایه‌گذاری خارجی وسیله‌ای است که بسته به ویژگی‌های انواع آن، استراتژی بنگاه‌های سرمایه‌گذار، شرایط ورود سرمایه و قوانین و مقررات کشورها و ارتباط آنها با بخش‌ها و رشته‌های مربوطه، آثار متفاوتی بر جای می‌گذارد.

برنامه‌ریزی در برنامه ششم توسعه به این شکل است که 23 درصد از منابع از طریق سرمایه‌گذاری خارجی تامین شود، به‌طور مثال صنایع بالادستی و پایین‌دستی نفت، گاز و پتروشیمی در مدت 5 سال باید 200 میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کنند، از این‌رو به‌نظر می‌رسد که دولت به دلیل محدودیت مالی به دنبال جذب سرمایه‌ خارجی و تامین منابع مالی موردنیاز است. عضو سابق هیات‌علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، در ادامه بحث، قوانین و مقررات مربوط به این حوزه را مورد توجه قرار داد و گفت: در همه کشورها قوانین به‌طور تدریجی توسعه پیدا کردند و تکمیل شدند. این در حالی است که در ایران، مباحث قانونی به‌عنوان مانع جدی در امر سرمایه‌گذاری خارجی تلقی نمی‌شود. بر اساس اظهارات وی در حال‌حاضر بیشترین سهم سرمایه‌گذاری‌های خارجی ایران به بخش نفت، گاز و پتروشیمی مربوط می‌شود؛ در سال‌های اخیر 75 درصد از کل سرمایه وارده به حوزه انرژی مربوط شده و 25 درصد در سایر بخش‌ها یعنی بخش صنعت و خدمات جذب شدند.



این امر نشان‌دهنده، نقش کمرنگ صنعت و معدن در جذب سرمایه خارجی است. از طرف دیگر، طبق محاسبات آنکتاد با استفاده از 12 شاخص مختلف، طی 5 سال گذشته، ایران بر اساس ظرفیت‌های خود بین 141 کشور رتبه 51 تا 54 را به خود اختصاص داده که بالاتر از هند، برزیل و ترکیه قرار دارد. در صورتی که طبق عملکرد نهایی، ایران رتبه 110 را در بین 141 کشور به‌دست آورده است. به گفته وی در بهترین حالت، سهم 3/ 0درصدی از جریان سالیانه FDI جهانی از آن ایران است. هادی زنوز، با اشاره به برخی نکات کلیدی، گفت: عملکرد ایران در جذب سرمایه‌گذاری خارجی از سال 1386 به بعد در بخش پوششی نزولی گزارش شده است
هادی زنوز در عین حال، «بی‌ثباتی سیاسی و ریسک بالا، دیدگاه‌های متناقض در کشور در مورد همسویی با جهانی شدن و پذیرش FDI، سابقه رفتار غیر منصفانه و نابرابر با شرکت‌های خارجی، سیاست‌های مربوط به کارکرد و ساختار بازارها، عدم امضای تعدادی از موافقت‌نامه‌های بین‌المللی در مورد FDI و در پیش گرفتن سیاست‌های تجاری پرنوسان و نیز موانع تعرفه‌ای و غیر تعرفه‌ای تجارت» را در مجموع مانع جذب سرمایه‌گذاری خارجی در ایران عنوان کرد. این اقتصاددان از طرفی به نقاط قوت ایران از دید سرمایه‌گذاران خارجی اشاره و تشریح کرد: ذخایر گاز، هزینه پایین استخراج نفت، جمعیت 78 میلیونی با سطح درآمد متوسط، دسترسی به آبهای بین‌المللی، دسترسی به جوانان تحصیلکرده، دسترسی به بازارهای مجاور و تجارت ترانزیت، ساختار نیمه صنعتی و بخش‌خصوصی با سابقه و تعهدات بدهی خارجی ناچیز ایران، مهم‌ترین نقاط قوت ایران در این وادی هستند.

به مجمع فعالان اقتصادی بپیوندید
telegram.me/esfahaneconomy