✅چرا اقتصاد ایران از رکود خارج نمی‌شود؟. ✍جعفر خیرخواهان

✅چرا اقتصاد ایران از رکود خارج نمی شود؟
✍جعفر خیرخواهان

🔹مردم هر جامعه‌ای با توجه به نشانه‌های موجود در اقتصادشان، تصمیم می‌گیرند و قضاوت می‌کنند. یک سال از اعلام بسته خروج از رکود غیرتورمی گذشت؛ اما متأسفانه این بسته نتوانست باعث تحریک تقاضای مصرفی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شود و به عبارتی، نتیجه‌ای که همگان انتظارش را داشتند، حاصل نشد. برای علت‌یابی چنین اتفاقی باید ببینیم پاسخ به پرسش‌های زیر مثبت بوده است یا خیر: آیا مردم برنامه‌های دولت را باورپذیر می‌دانند؟ آیا از سوی دولت و حکومت، نشانه‌های مثبت و امیدبخشی به بخش خصوصی داخلی و خارجی مخابره شد تا جلب اطمینان شده و حس خوبی برای تشویق به سرمایه‌گذاری برانگیخته شود؟ آیا حداقل درجه هماهنگی در مجموعه تصمیم‌گیران اقتصادی دولت و همچنین بین دولت با سایر قوا‌ی کشور وجود داشت؟ یکی از سرمایه‌های هر حکومت تا بتواند مردم را با خود همراه کند، جلب اعتماد آنهاست.
🔹متأسفانه دولت گذشته به شکلی عمل کرد که مردم احساس کردند هرآنچه دولت بگوید یا از آنها بخواهد که عمل کنند، باید برعکس کرده تا نفعشان تأمین شود. درباره رکود اقتصادی فعلی هم وضعیت تا حدودی این‌گونه است؛ به‌عبارت‌دیگر شکاف باورپذیری و بی‌اعتمادی اجازه نمی‌دهد تا اقتصاد از رکود یا کم‌رشدی اقتصادی خارج شود. انتظارات و باورهای مردم درباره آنچه دیگران در واکنش به برنامه‌ها و سیاست‌های دولت و حکومت انجام خواهند داد، اهمیت زیادی دارد؛ برای مثال چرا یک سپرده‌گذار بانک که امروز جلوی بانک خاصی در صف ایستاده است و خواهان بازپس‌گرفتن پس‌اندازهای خویش است، تا دیروز چنین کاری نمی‌کرد. چون او بقیه مردمی را می‌بیند که جلوی بانک ایستاده‌اند و می‌ترسند پول‌هایشان از بین برود. این‌گونه است که هراس و هجوم بانکی شکل می‌گیرد و سرانجام به بحران بانکداری می‌انجامد.
🔹 به‌همین‌ترتیب اگر سودآوری سرمایه‌گذاری مردم به تصمیم دیگرانی که سرمایه‌گذاری نمی‌کنند بستگی داشته باشد، تصمیم آنها به سرمایه‌گذاری ممکن است به تأخیر بیفتد. مصرف نیز تحریک نخواهد شد اگر مردم به آینده خوش‌بین نبوده و حتی تصور بی‌کارشدن خود را داشته باشند که در این صورت، محتاط شده و پولی برای خرید کالاهایی که آنها را ضروری و فوری تشخیص نمی‌دهند، خرج نخواهند کرد. وجود هماهنگی در اجرای قوانین و سیاست‌ها هم در تصمیم‌گیری فعالان اقتصادی اهمیت دارد. اگر بخشی از کادر مدیریت کشور یا وزرای اقتصادی دولت با بقیه وزرا یا رئیس‌جمهور هماهنگ و همراه نباشند، این مواضع در خودداری از سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد. در واقع بخش مهمی از اثربخشی و اثرگذاری هر سیاست انبساطی به وجود چنین هماهنگی‌هایی بین مقامات عالی بستگی دارد.
🔹از طرف دیگر، فضای اقتصادی پیچیده و به‌سرعت در حال تحول است؛ اما در نقطه مقابل، میزان داده‌ها و اطلاعاتی که دولت منتشر می‌کند اندک و با تأخیر بوده است. ارتباط دولت با نخبگان جامعه هم قطع یا گسسته است. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی هم نتوانسته است نقش خود را در تعیین راهبردها و ارائه گزارش‌ها روشن و متقن از شرایط و ظرفیت‌های اقتصادی کشور به‌خوبی ایفا کند. پس بدیهی است که چنین شرایطی به فعال اقتصادی اجازه نمی‌دهد تا تشخیص دهد اقتصاد به کدام سمت می‌رود. پس نفع خود را در اقدام‌نکردن می‌بیند و این‌گونه است که رکود تداوم می‌یابد.

برای پیش بینیهای اقتصادی به ما بپیوندید
telegram.me/esfahaneconomy