شش کار که هنگام حرف زدن نباید انجام دهیم

شش کار که هنگام حرف زدن نبايد انجام دهيم

در اينجا به ٦حرکت کُشنده که انجام آن باعث مي شود مستمعين نسبت به گفته هاي ‌شما بي اهميت شده و تحت تاثير قرار نگيرند اشاره مي‌کنيم. سعي نماييد از انجام آنها اجتناب کنيد، آنگاه با يک چنين کار کوچکي تغييرات ‌چشمگيري در زندگي شما به وجود خواهد آمد.‌

١- نگاه به زمين به جاي مخاطبان : اين کار يعني اينکه شما دچار کمبود اعتماد به نفس هستيد، براي سخنراني آماده نيستيد و به همين دلـيـل عـصبي و ‌دستپاچه شده ايد.‌ در طول سخنراني در حدود ?? درصد از کل زمان را به چشم هاي حضار نگاه کنيد. بسياري از افراد بيشتر وقت ‌خود را صرف نگاه کردن به زمين، پرده اسلايد و يا ميزي که پيش روي آنها قرار دارد، مي کنند. رهبران و مديران موفق در حين ‌صحبت کردن مستقيما به چشم هاي شنوندگان خود نگاه مي کنند.‌

٢- خميدگي : باداشتن چنين حالتي يعني شما فاقد قدرت هستيد و اعتماد به نفس خود را ازدست داده ايد.‌ اگر قرار است در طول مدت سخنراني در جايي ثابت بايستيد، بهتر است پاهاي خود را به عرض شانه باز کنيد ‌و اندکي به سمت جلو گرايش داشته باشيد. در اين حالت شانه ها نيز بايد اندکي به سمت جلو متمايل شوند. در اين ‌وضعيت شما اندکي مردانه تر جلوه مي کنيد. توجه داشته باشيد که سر و ستون فقرات بايد راست باشد. سعي کنيد از ‌تريبون و يا سکويي که در جلوي شما قرار دارد به عنوان دستاويزي براي تکيه دادن استفاده نکنيد.‌

٣- تکان خوردن، جنبيدن و پيچ و تاب خوردن : اگر شما مدام تکان بخوريد مفهومش اين است که شما عصبي، دستپاچه و نا آرام بوده و از آمادگي لازم برخوردار نيستيد.‌ از تکان خوردن، دست بکشيد. تکان هاي بي جا و بي مورد هيچ هدفي را در بر ندارند. اين کارها کمبود صلاحيت و شايستگي و عدم توانايي ‌کنترل امور را بيان مي کند.

٤- بي حرکت ايستادن : اين روش هم نشان مي‌دهد شما انعطاف پذير نبوده و فرد کسل کننده، بي انرژي و خسته کننده اي هستيد. سعي کنيد راه برويد، حرکت کنيد. بيشتر افرادي که براي آموزش آداب سخنراني مراجعه مي‌کنند، داراي ‌اين تصور غلط هستند که يک سخنران خوب بايد سفت و سخت بر سر جاي خود ميخکوب شود. روشي که به آنها توصيه مي‌شود اين است که نه تنها راه رفتن قابل قبول است، بلکه خوشايند نيز مي‌باشد. بسياري از تجار بزرگ به ميان مردم مي روند و ‌دائما در حال حرکت هستند؛ البته حرکت هدفمند! شايد يک سخنران پويا و پر انرژي براي هدف خاصي از يک سمت اتاق به ‌طرف ديگر آن حرکت کند، اما اگر هيچ کسي درآن قسمت از اتاق حضور نداشته باشد بالطبع اين حرکت او بي مورد ‌است و جزء موارد هدفمند به شمارنمي آيد. علت اينکه من به متقاضيان خود پيشنهاد مي کنم که قسمت کوتاهي از ‌سخنراني هايشان را ضبط کنند نيز اين است که مي خواهم بدانم آيا حرکات خارج از محدوده انجام مي دهند يا خير؟‌

٥- قرار دادن دست‌ها در داخل جيب : چنين حالتي به اين مفهوم است که شما علاقه خاصي به مطلب مورد بحث نداريد و غير متعهد و نا آرام هستيد.‌در اين قسمت راه حل ساده اي براي شما داريم؛ دست هاي خود را از جيبتان در آوريد. تجار بزرگ هيچ گاه در ‌حين سخنراني هردو دست خود را درون جيب هايشان قرار نمي دهند. قرار دادن يکي از دست ها در داخل جيب، در زماني ‌که با دست ديگر در حال ژست و فيگور گرفتن هستيد، قابل قبول مي باشد.‌

٦- استفاده از ژست هاي ساختگي : خيلي خوب است که بتوانيد ژست هاي متفاوتي به خود بگيريد، فقط بايد توجه داشته باشيد که اين کار را به ‌حد افراطي انجام ندهيد. پژوهش ها ثـابت کرده اند ژست هايي که افراد به خود مي گيرند منعکس کننده افکار بسيار ‌پيچيده اي است و همين ژست ها هستند که صلاحيت و شايستگي شما را به شنوندگان نشان مي دهند. اما زماني‌که از ‌ايما و اشاره هاي ساختگي استفاده مي کنيد، درست مثل انسان هاي متزور و ريا کار جلوه خواهيد کرد.‌ به عنوان مثال آقاي بوش هميشه در سخنراني هاي خود از ژست هايي استفاده مي کرد که هيچ ارتباطي با گفته هاي او ‌نداشت. شايد او بيش از اندازه تحت آموزش قرار گرفته بود. درست مثل زماني که صدا يک چيز باشد و تصوير چيز ديگر.
@fannebayan