وضعیت سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در ایران

وضعیت سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در ایران

💠 یکی از عوامل مهم محرک رشد اقتصادی کشورها به ‌ویژه در اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور، سرمایه‌گذاری است. سهم سرمایه‌گذاری یا همان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص از تولید ناخالص ‌داخلی یکی از متغیرهایی است که میزان و روند تغییر آن، می‌تواند تصویری از میزان اهمیت‌دهی اقتصادها به موضوع سرمایه‌گذاری را نشان دهد.

💠 بررسی روند تغییر سهم سرمایه‌گذاری از تولید ناخالص ‌داخلی کشور بیانگر کمرنگ شدن این سهم طی سال‌های اخیر است. به غیر از روند میزان سرمایه‌گذاری، بررسی نحوه مشارکت تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در رشد تولید ناخالص داخلی هم مهم است.

💠 شواهد آماری در رابطه با نقش سرمایه‌گذاری در اقتصاد کشور طی هشت سال اخیر منتهی به سال ۱۳۹۶ نشان می‌دهد که مشارکت سرمایه‌گذاری در رشد اقتصادی ایران کم و در برخی سال‌ها حتی منفی بوده است.

💠 ویژگی دیگر مشخص‌کننده وضعیت سرمایه‌گذاری در یک کشور، ترکیب سرمایه‌گذاری از حیث حوزه سرمایه‌گذاری (ساختمان و ماشین‌آلات) و مالکیت سرمایه‌گذاری (خصوصی و عمومی) است.

💠 به غیر از روند سرمایه‌گذاری سالانه، بررسی وضعیت انباشت یا موجودی سرمایه هم از لحاظ مشخص شدن دارایی‌های سرمایه‌ای موجود برای تولید و هم از حیث ارزیابی پتانسیل موجود برای آینده اقتصاد نیز اهمیت دارد.

💠 به غیر از جریان داخلی سرمایه‌گذاری، اقتصاد ایران در جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی هم، موفق نبوده است. میانگین نسبت انباشت سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به تولید ناخالص ‌داخلی کشورهای در حال توسعه در سال ۲۰۱۷ برابر با ۳۴ درصد بوده که این رقم برای ایران کمتر از ۱۵ درصد است.

💠 با توجه به شاخص‌های گفته‌شده، اقتصاد ایران در حوزه سرمایه‌گذاری وضعیت مطلوبی ندارد و محیط سرمایه‌گذاری کشور فاقد ویژگی‌های لازم برای جذب، نفوذ و اهرم کردن سرمایه‌گذاری برای فعالیت‌های کسب‌وکار رشدگراست.

💠 افت سرمایه‌گذاری می‌تواند ناشی از عوامل ساختاری و بنیادی یا عوامل چرخه‌ای باشد. با توجه به روند کاهش سرمایه‌گذاری در کشور، هر دو عامل نقشی در این زمینه دارند و استمرار روند نزولی رشد موجودی سرمایه نشان می‌دهد که این اتفاق از وضعیت یک پدیده موقتی خارج شده و در حال تبدیل به یک پدیده دائمی است.
(تحلیلی از مریم خزاعی)

اقتصاد نیوز

ژئوپولیتیک ایرانی
@irgeopolitics