داشتم در گوگل دنبال گفت‌وگوی مهتاب جودکی خبرنگار روزنامه شهروند با مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران می‌گشتم که مدعی است

داشتم در گوگل دنبال گفت‌وگوی مهتاب جودکی خبرنگار روزنامه شهروند با مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران می‌گشتم که مدعی است به ٩٠‌ درصد کودکان کار تجاوز می‌شود، دیدم گوگل در ابتدای نتایج جستجو نام سایت‌های خبری دیگر را می‌آورد نه روزنامه شهروند.
زحمتش را خبرنگاران می‌کشند نفعش را سایت‌های مختلف دیگر با آماده‌خوری و کلیک زیاد خوردن و کسب درآمد آگهی می‌برند. بی‌انصاف‌ها از نوشتن نام خبرنگار هم دریغ می‌ورزند.
کار زیادی برای تغییر این وضع ناعادلانه نمی‌شود کرد پس هر از گاهی به دکه روزنامه بروید و نسخه‌ای از این روزنامه‌های خوب بخرید.

حوصله مصاحبه‌شونده سررفته یا وقتش تمام شده است که در آخر گفتگو [تند تند] حرف اساسی را می‌زند و می‌گوید:

«منتقدان می‌گویند، بروید به علت‌ها برسید و ببینید منشأ چیست. هرگاه چنین می‌گویند، یعنی هیچ کاری نکنید. معلوم است که علت، فقر و مهاجرت است. اینها را مگر می‌شود در کوتاه‌مدت حل کرد؟
چرا [شاید «چگونه» درست‌تر باشد] می‌خواهید در کوتاه‌مدت مسأله را حل کنید؟ با این روش که فقط برای مدتی بچه‌ها را سر چهارراه نمی‌بینیم.
کدام کشور به حل این مسأله رسیده؟ [شاید درست‌تر این باشد «کدام کشور با این روش توانسته است مساله را حل کند»] مگر کشورهای اروپایی توانستند برسند که ما برسیم؟ پس باید کسی باشد جذبشان کند و رسیدگی کند. آن بالادستی‌ها هم بنشینند، به علت‌ها برسند و چاره‌ای پیدا کنند.»

نتیجه‌گیری من: ما به این افراد که جوانب و ابعاد مساله را می‌سنجند و با مطالعه تصمیم می‌گیرند و اهل عمل‌ و اقدام‌های شدنی کوچک در حد مقدورات هستند سخت نیازمندیم نه کسانی که فقط نق می‌زنند یا حرف‌های کلی می زنند و ادعاهای بزرگ دارند یا منتظرند تا دستی از پرده برون آید و کاری بکند.

http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/116917/ثابت-می‌کنیم-که-به-90‌درصد-کودکان-کار-تجاوز-می‌شود