هیرشمن و راهبردهای توسعه اقتصادی (۲)

هیرشمن و راهبردهای توسعه اقتصادی (۲)

توضیح: باورنکردنی است که هیرشمن شصت سال پیش، بر نقش توانایی‌های کارآفرینی و مدیریتی و نیز فوت و فن‌هایی که در کالاهای سرمایه‌ای مادی تجسم نمی‌یابد در توسعه اقتصادی تأکید داشت اما «ما» پس از این همه سال آزمون و خطا کردن، همچنان مشکل توسعه کشور را کمبود پول و سرمایه مادی و فیزیکی می‌دانیم و از آزادشدن پول‌های بلوکه‌شده ذوق می‌کنیم.
چه زمان نظام تدبیر و تصمیم‌گیری کشور، کودکی را رها کرده و بزرگ می‌شود؟

«در جستجوی محرّک اصلی برای توسعه اقتصادی»

🔹بررسی عمیق مسئله توسعه اقتصادی نتیجه‌ای ناامیدکننده داشته است: فهرستی پرطول و دراز از عوامل و شرایط، موانع و پیش‌نیازها ردیف شده است. مسیر پژوهش‌ها از پدیده‌های کاملاً عینی، مرئی و کمّی به سمت پدیده‌های بیشتر ذهنی‌ و نامرئی‌ و سنجش‌ناپذیر پیش رفته است.

🔹برای مدتی طولانی، قطعاً تا سال 1914 و شاید تا سال 1929، هنگامی که فرصت‌هایی برای توسعه‌یافتگی یک کشور دیده می‌شد منابع طبیعی صحنه‌گردان اصلی بودند. پس از این دوره بود که سرمایه‌، یعنی اشیاء ساخت دست بشر و کمّی‌پذیر هم، کارگزار اصلی توسعه یک کشور به حساب می‌آمدند. این نگاه هنوز هم رایج است که اگر کشورهای توسعه نیافته چه با مساعی خود و چه با کمک‌های بیرونی می‌توانستند مقادیری کافی سرمایه، به ‌دست آورند، قادر بودند «کار را تمام کنند.» اما باور به اهمیت راهبردی سرمایه، بیش از پیش به چالش کشیده شده است.

🔹اینک در اسناد رسمی در بین علل ممکن توسعه اقتصادی، وجود توانایی‌های کارآفرینی و مدیریتی، جایگاهی برجسته، دست‌کم برابر با سرمایه، اشغال می‌کند. همچنین بر نقش یاری‌گر «نهاده‌های نامتعارف» همچون سرمایه‌گذاری در انسان‌ها به عنوان کارگزاران مولّد و معرفی فوت و فن‌های بهتری که در کالاهای سرمایه‌ای مادی تجسم نمی‌یابد نیز تأکید شده است.
https://telegram.me/jafar_kheirkhahan