🌗پیدایش منظومه شمسی🌗..۱. فرضیه بوفون

🌗پیدایش منظومه شمسی🌗

۱.فرضیه بوفون
بوفون یکی از طبیعیدانان فرانسوی بود که در سال ۱۷۴۹ میلادی فرضیه خود را بیان نمود. بر طبق این نظریه بر اثر تصادم یک ستاره بزرگ دنباله دار با خورشید، قسمتی از خورشید به حالت گاز به اطراف پراکنده شد. قطعاتی از این گازها به خاطر نیروی جاذبه خورشید نتوانستند از آن دور شوند و در فواصل معینی به دور خورشید قرار گرفتند و سیارات فعلی منظومه شمسی را تشکیل دادند. با توسعه آگاهی از علم نجوم، انتقاداتی به نظریه بوفون وارد شد، که به قرار زیر است:
اول_ طبق محاسبه ریاضی معلوم گردیده است که برخورد ستارگان به این شکل بندرت انجام می گیرد.
دوم_ جرم ستاره دنباله دار متشکل از گازهای زیاد و پراکنده بوده که در هنگام برخورد با خورشید فقط روشنایی زیاد تولید کرده است و نتیجه دیگری نداشته است.
سوم_ برطبق نظریه لاپلاس، چنانچه سیارات بر اثر تصادم به هم برخورد نمایند، هر کدام بایستی در مدار بیضی شکل طویلی به دور خورشید حرکت کنند، در صورتی که مدار سیارات به دور خورشید نزدیک به بیضی است.
۲.فرضیه کانت
کانت فیلسوف آلمانی به نوبه خود بعد از بوفون (١٨۰۴_١٧٢۴) فرضیه خود را درباره چگونگی منظومه شمسی عرضه نمود؛ بدین ترتیب که خورشید در آغاز به صورت توده بسیار بزرگی از گاز بوده که به دور محورش می چرخیده است. سپس در اثر مرور زمان و سرد شدن، جرم آن فشرده شده و حرکت دورانی آن افزایش یافته است. این سرعت باعث گشته که نیروی گریز از مرکز گازهای خورشید زیادتر شده، در قطبین فرورفتگی ایجاد گرددو در نتیجه حلقه های گاز از استوا جدا شده و به دور خورشید در مدار های دایره ای شکل به چرخش درآمده و همین حلقه های گاز سیارات منظومه شمسی را تشکیل داده است.
۳.فرضیه لاپلاس
لاپلاس ریاضیدان فرانسوی (١٨٢٧_١٧۴٩) در سال ۱۷۹۶ فرضیه خود را چنین بیان نمود که در آغاز خورشید، به صورت گاز فوق العاده گرم و رقیقی بوده و وسعت زیادی تا حدود سیاره نپتون داشته است. این توده گازی که از خورشید جدا شده و به دور محور آن به گردش درآمده، بمرور سرد و متراکم گردیده است. حالت انقباض سبب افزایش سرعت دورانی شده و بدین ترتیب، بتدریج سیارات تشکیل گردیده است. فرضیه لاپلاس با فرضیه کانت تشابه زیادی داشت. به همین علت این دو فرضیه بنام فرضیه کانت_لاپلاس مشهور گردید.
منبع: کتاب زمین شناسی
تالیف: دکتر مسعود معیری
@keyhan_n1