چرا سن کیهان با فواصل کیهانی همخوانی ندارد (قسمت اخر)

چرا سن کیهان با فواصل کیهانی همخوانی ندارد (قسمت اخر)

باتوجه به آزمایش‌های انجام‌شده‌، مشخص می‌شود که رابطه‌ای بین اثر انتقال به سرخ و درخشش یک کهکشان وجود دارد که این رابطه، تابع فاصله است. در جهانی که منبسط نمی‌شود، همان‌طوری که در مرحله‌ی نخست در نظر گرفتیم، بیشترین فاصله‌ای که می‌توانیم مشاهده کنیم قطعاً ۲۷.۶ میلیارد سال نوری خواهد بود که دو برابر سن فعلی جهان است؛ اما این در حالی است که ما امروزه می‌توانیم کهکشان‌هایی را مشاهده کنیم که دورتر از ۲۷.۶ میلیارد سال نوری هستند!

دورترین کهکشان در فاصله‌ی ۴۶ میلیارد سال نوری قرار داد
اگر تمام این توضیحات را کنار هم بگذاریم و مشاهداتی که انجام شده‌اند نیز در نظر بگیریم، باید بگوییم که در هر جهت، می‌توانیم کهکشان‌هایی را مشاهده کنیم که ۴۶ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند و این یعنی قطر جهان قابل مشاهده، به ۹۲ سال نوری می‌رسد و همچنان گسترده‌تر از قبل خواهد شد؛ به گونه‌ای که برخی از قسمت‌های آن از دید ما پنهان می‌شوند، زیرا نور نمی‌تواند از آن‌ها به ما برسد و به زمان بیشتری نیاز دارد. اگر همین امروز با سرعت نور شروع به حرکت کنید، می‌توانید تنها یک‌سوم از مسیر را بپیمایید که برابر است با ۳ درصد از حجم کل جهان. به عبارت دیگر، ۹۷ درصد از حجم جهان به دلیل انبساط و وجود انرژی تاریک، غیر قابل دسترس خواهد بود و حتی اگر با سرعت نور حرکت کنید، هرگز به آن بخش‌ها نخواهید رسید.

جهان ما ۱۳.۸ میلیارد ساله است؛ اما اکنون ۹۲ میلیارد سال نوری قطر دارد که دقیق‌ترین رقم محاسبه‌شده تا به امروز است. جهانی با قطر ۹۲ میلیارد سال نوری که تمام کهکشان‌ها، ستاره‌ها، مواد، سیاره‌ها، قوانین نظریه نسبیت عام و... را در خود جای داده و مملو از ماده‌ی قابل رؤیت و ماده‌ی تاریک است و همچنان گسترش می‌یابد.

حقیقت این است که فضا گسترش می‌یابد و این گستردگی در فواصل میان خوشه‌های کهکشانی رخ می‌دهد و در فواصل کوچک‌تر (مانند فاصله بین دو سیاره یا ستاره) نمی‌توان این انبساط را مشاهده کرد. انبساط بافت فضا-زمان در مقیاسی بزرگ‌تر از آن‌چه چشمان ما می‌توانند ببینند رخ می‌دهد.

https://goo.gl/9zQnkK