گروه پژوهشی برای توصیف آن حالت، به‌جای عبارت تکینگی، از تعبیر نقطه‌ی جانوس استفاده کرده‌اند

گروه پژوهشی برای توصیف آن حالت، به‌جای عبارت تکینگی، از تعبیر نقطه‌ی جانوس استفاده کرده‌اند. این عبارت از نام یکی از خدایان رم باستان گرفته شده است. جانوس اسطوره‌ای با دو چهره بود. هنگامی که ما زمان را دوباره تنظیم می‌کنیم یا به‌ تعبیری برمی‌گردانیم، موقعیت‌ها و مقیاس‌های نسبی پدیده‌هایی که جهان را تشکیل می‌دهند، به‌طور مؤثری به‌صورت یک پنکیک دوبعدی در می‌آیند. این پنکیک با عبور از نقطه‌ی جانوس، دوباره تبدیل به یک پدیده‌ی سه‌بعدی می‌شود.

بیان دقیق اینکه جمله‌ی فوق در فیزیک به چه مفهومی است و از نظر فیزیکی دقیقا چه اتفاقی رخ می‌دهد دشوار است. اما پژوهشگران معتقدند که آن روند می‌تواند پیامدهای عمیقی در تقارن فیزیک ذرات داشته باشد؛ تاجایی که شاید حتی یک جهان مبتنی بر پادماده را به‌ وجود آورد. ایده‌ی وجود یک جهان آینه‌ای خبر جدیدی نیست؛ اما رویکردی که پژوهشگران برای بررسی مسئله‌ی تکینگی به این شیوه‌ی خاص در پیش گرفته‌اند، کاملا نوین است. اسلوان می‌گوید:

ما هیچ اصل جدیدی معرفی نمی‌کنیم و هیچ تغییری در نظریه‌ی نسبیت عام انیشتین ارائه نمی‌دهیم؛ تنها با تفسیر آن در موضوعات مختلف کار می‌کنیم.بدون شک این بحث در آینده بالاتر هم خواهد گرفت. چه کسی می‌داند؟ شاید یک بحث مشابه بین دانشمندان جهان آینه‌ای در آن سوی نقطه‌ی جانوس در جریان باشد. دستاوردهای این پژوهش در Physics Letters B منتشر شده است.

sciencealert.com