قصیدهٔ۱۰..۲۲. وز در دری نثارساز است. شروان‌شه صاحب‌القران را

قصیدهٔ۱۰

۲۲. وز درّ دری نثارساز است
شروان‌شه صاحب‌القران را

🍃🍃🍂🍁🍂🍃🍃
درّ دری: اضافهٔ تشبیهی، زبان زیبا و شیرین فارسی در قدر و ارزش به مروارید ماننده شده است.
دری: منصوب به در(دربار)
زبان فارسی: از شعب زبان‌های ایرانی که در عهد ساسانی، به موازات پهلوی رایج بود و پس از اسلام زبان رسمی و متداول ایران گردید.
گویندگان و نویسندگان ایرانی پس از اسلام بدین زبان سخن گفته و نوشته‌اند و اکنون نیز زبان رسمی ایران است.
صاحب‌القران: لقبی است که به برخی از پادشاهان و امیران و وزرا می‌دادندو این عنوان از زمان غزنویان فراتر نمی‌رود و تا اواخر قاجاریه در ایران معمول بوده است؛ لقب پادشاهی بوده است که در قران دو سیاره مانند زحل و مشتری یا زهره و مشتری به دنیا آمده باشد و پادشاهی را گویند که ظفر و نصرت با وی همراه باشد.

@khaghanieshervani