فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
یکی از راههای شناخت توسعه یا سقوط اخلاقی و انسانی یک جامعه شیوه برخورد افراد آن جامعه با طبیعت، گیاهان و سایر جانداران است.
این شیوه برخورد در نحوه پرورش و نگهداری گیاهان و حیوانات توسط کشاورزان و دامداران، میزان علاقه مندی مردم به شکار، نوع برخورد مردم با حیوانات اهلی در محیط و محلی که زندگی می کنند، نحوه استفاده از درختان، جنگل ها، چشمه ها و ..هویداست‌‌‌.

تقسیم معقوله " شکار" به قانونی و غیر قانونی خود حاکی از نگاه متوحشانه انسان به سایر جانوران است.قرار گرفتن در جایگاه قانونگذار برای گرفتن یا نگرفتن جان حیوانات حقی نیست که انسان برای خود در نظر بگیرد و این نگاه ریشه در خود سرور بینی انسان دارد.
بریدن درختان و قاچاق آنها برای کسب اندکی سود که به قیمت نابودی طبیعت تمام می شود از دیگر موارد غم انگیزی است که دشمنی و جنگ انسان با طبیعت را نشان می دهد‌‌‌.

انسان خود برتر بین و زیاده خواه اگر می خواهد زمین هنوز جایی برای زیست تمام جانداران (از جمله خودش )باشد، باید سکوی اشرف مخلوقات، سروری بر طبیعت و نگاه ابزاری به سایر حیوانات و گیاهان را کنار بگذارد و بپذیرد که خود نیز به مانند سایر حیوانات حق محدودی از طبیعت دارد و باید به زندگی مسالمت آمیز در کنار آنها تن دهد.
انسان باید به درک این مسئله که هستی و جهان سفره بزرگ و پهن شده ای برای همه موجودات است(نه صرفا برای او) تا هر یک به اندازه خود از این خان گسترده استفاده کند، برسد.
تنها با چنین نگرش و نگاهی است که می توان آینده زمین را آینده تاریکی تصور نکرد اما نگاهی به رفتار دولت و شهروندان در کشورهای مختلف به ویژه کشور خودمان نشان می دهد که انسانها خودخواهتر و منفعت طلب تر از آنی هستند که حتی لحظه ای به چنین مسائلی بیندیشند.
@kharmagaas