فرهاد قنبری:. آمریکا یا روسیه

فرهاد قنبری:
آمریکا یا روسیه
برخی رسانه ها و فعالین سیاسی که در مقابل عهد شکنی آمریکا در برجام و هزاران نوع فشار کوچک و بزرگ این کشور سکوت کرده و کماکان معتقد به مذاکره ایران و امریکا و باج دهی بیشتر هستند در مقابل روسیه به صورت هیستریک دست به تبلیغات گسترده می زنند تا به گونه ای القاء کنند که آنکه حقوق ایران را نادیده گرفته و منابع ایران را به یغما می برد روسیه است.

یک اصلی بدیهی در روابط بین الملل وجود دارد و آن اینکه تمام کشورها سعی می کنند با توجه به داشته های خود منافع ملی خود را پیگیری کنند و در این میان کشورهایی که سیاست مدارانشان درک درستی از منافع ملی ندارند یا منافع ایدئولوژیک و " من درآوردی" را به عنوان منافع ملی خود تعریف می کنند بازنده اصلی خواهند بود.
واقعیت حاکم بر روابط بین الملل به مانند واقعیت حاکم بر جنگل است و هر آنکه قدرت بیشتری دارد به همان میزان تهدید بیشتری برای دیگران محسوب می شود. یک زمان اسپانیا و پرتغال و زمانی بریتانیا و در برهه دیگری آلمان فرانسه و در زمان جنگ سرد شوروی و آمریکا و در سه دهه اخیر ایالات متحده از چنین جایگاهی برخوردار بوده اند.
با چنین منطق حاکم بر عرصه بین الملل است که اگر می گوییم امریکا تهدید اصلی برای کشور ماست نه به علت نفرت بیمارگون از این کشور بلکه به علت قدرت این کشور و نقشی است که در تحولات جهانی و به ویژه منطقه خاورمیانه بازی می کند، نقشی که هیچ کشوری حتی روسیه قادر به ایفای یک پنجم آن هم نیست‌.( کافیست به میزان پایگاههای نظامی روسیه و امریکا در جهان و منطقه نگاهی بیندازیم)

در منازعه های مرزی ایران در خلیج فارس و دریای خزر هم آن کشوری که بیش از همه مزاحمت ایجاد کرده و کشورهای همسایه را به دست درازی به منافع ایران تحریک می کند آمریکاست نه روسیه.
امریکا سالهاست با حمایت از امارات متحده عربی به صورت کاملا غیر قانونی این کشور را نسبت به مالکیت سه جزیرا ایرانی در خلیج فارس تحریک می کند و باعث ایجاد مزاحمت هایی از سوی این کشور کوچک عربی می شود. آمریکا با حضور غیر قانونی خود در خلیج فارس و دریای عمان بارها و لارها به آبهای سرزمینی ایران نفوذ کرده و مزاحمت هایی را برای کشتی های ایران ایجاد کرده است ( به عنوان مثال ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران بر فراز خلیج فارس)
در مسئله دریای خزر نیز اختلاف ایران نه با روسیه بلکه با دو همسایه خود در حاشیه این دریاست. دو کشور ترکمنستان و آذربایجان به عنوان متحد آمریکا از حمایت این کشور برخوردار هستند و همین مسئله باعث دلگرمی آنها می شود تا حقوق سرزمینی ایران در این دریا را به رسمیت نشناخته و با زیاده خواهی های غیر منطقی حقوق ایران را تضییع نمایند.
کافیست به آخرین تقسیم بندی ارائه شده در دریای خزر نگاهی بیندازیم تا متوجه شویم که سهمی که برای روسیه در نظر گرفته شده حدود نوزده درصد ( یک درصد کمتر از سهم پیشنهادی ایران برای کشورهاست) است و کشورهای قزاقستان و آذربایجان و ترکمنستان برنده واقعی این منازعه هستند.

البته نکته ای که اینجا مطرح می شود آن است که چرا ایران باید در این منازعه با آمریکا وارد شده و چنین هزینه های سنگینی را بپردازد که خود بحث دیگریست، ولی اینکه روسیه را متهم به چپاول منابع ایران نماییم سخن نادرست است و با واقعیت های موجود نمی خواند.
@kharmagaas