فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
ژیژک در کتاب خواست ناممکن در نقد فرهنگ و اخلاقی که امروزه در هنر و فضاهای روشنفکری جریان دارد می نویسد:
"درباره‏ فرهنگ و اخلاق عمومی می ‏توان به آن‏چه امروزه در هنر در جریان است نگاهی انداخت. برای نمونه، در لندن نمایشگاه‌هایی که بخواهند تأثیرگذار باشند باید آثاری مشمئزکننده، مثل ماهی مرده یا مدفوع گاو، را به نمایش بگذارند. خدای من، در نمایشگاهی کلونوسکوپی هم نشان دادند. امروزه، سازوکارهای فرهنگی‏ اقتصادی [برای تأثیرگذار بودن] باید نسبت به گذشته کالاهایی مؤثرتر و تکان‏ دهنده‏ تر عرضه کنند. گرایش‏ های اخیر در هنر این‏گونه ‏اند. اما نکته این‏جاست که این زیاده ‏روی‏ های مرزشکنانه دارند ارزش تکان‏ دهنده‏ شان را از دست می‏ دهند. من فکر نمی ‏کنم مرزشکنی ه‏ای از این دست دیگر مردم را تکان دهد. این چیزها، تا حدودی، خود بدل به جزئی از سیستم و عملکرد سرمایه داری امروز شده‏ اند. رادیکالیته ‏ی ظاهری بعضی از گرایش‏ های پست‏ مدرن نباید فریب‏مان دهد. بنابراین مدل مرزشکنانه دیگر نباید مدل مدنظر ما باشد. حدود ده سال پیش، در موزه‏ هنرهای معاصر نیویورک، نمایش آثار آندره سرانو رسوایی به بار آورد. بسیاری اثر «مسیح ادرارآلود» او را، که شمایلی از عیسی را غوطه‌ور در ادرار نشان می‌داد، عصیان‌گرانه خواندند. اما چرا عصیان‌گرانه؟ نه! من با او مخالفت کردم. او به من گفت که هدفش از این اثر زیر سؤال بردن مفهوم متعارف نزاکت بود. من در جوابش گفتم: «باشد، اما این کار چه فایده‏ای دارد؟ من هم می‏توانم از خودم در حال قضای حاجت فیلم بگیرم و مردم هم بگویند که چه کار ضدسیستمی! آقای ژیژک با این کارش مفهوم انزجار را به چالش کشید.» اما من چرا باید چنین چیزی را به چالش بکشم؟ بعضی چیزها مشمئزکننده‏ اند، به همین سادگی! من این نگرش را نه طرحی بورژوازی می‏دانم و نه تصاحب دوباره‌ی فرهنگ والا از سوی پرولتاریا و یا چیزهایی از این دست"

این نوع نگاه مد نظر ژیژک (زیاده روری در شکستن مرزها) در عرصه هنر و نقادی روز به روز در حال رشد و تکرار بیشتر است.
استفاده از الفاظ و کلمات رکیک و زننده در بین برخی خواننده ها به ویژه خواننده های رپ ... توهین به اعتقادات دینی بخشی از جامعه در قالب به اصطلاح قداست زدایی از امر مقدس، لخت شدن در حین اجرای کنسرت یا نمایش و رفتارهایی از این قبیل نمونه هایی از این رفتارهای متداول شده در میان برخی اهالی هنر است.

برهنه شدن های مداوم در در اعتراض به تصمیمات سیاست مداران در نقاط مختلف دنیا روز به روز در حال گسترش است. این رفتار به علت تکرار ریاد و داشتن بار اروتیک نه تنها خاصیت اعتراضی نداشته، بلکه به امری سرگرم کننده و جذاب برای رسانه ها تبدیل شده که سعی می کنند از طریق نمایش پر زرق و برق (این شوهای سیاسی اجتماعی) مخاطبان بیشتری جذب نمایند.
به نمایش گذاشتن موهای بلند زیر بغل یا نوارهای بهداشتی استفاده شده و امثالهم از سوی به اصطلاح فمنیست ها شکل دیگری از مبتذل شدن مفهوم دفاع از حقوق جنسی و فردی است. واقعیت این است که هر دستمال خونی فارغ از اینکه از دماغ فلان فوتبالیست برجسته آمده باشد یا از خراش دست فلان مقام سیاسی یا رحم زنان، میزانی از چندش را در فرد ببینده ایجاد می کند یا موی زیر بغل خوش تیپ ترین و زیباترین مرد جهان هم حال به همزن است و این مسئله بیشتر از آنکه به حوزه جنسیت و حقوق جنسی ربط داشته باشد به بهداشت فردی مرتبط است.

اینگونه رفتارها بیشتر از اینکه اعتراضی آوانگارد محسوب شود، نشانه حاکمیت بیشتر سطحی نگری، ابتذال بر حوزه های هنری، فرهنگی، اجتماعی و انتقادی است.
Telegram.me/kharmagaas