‍‍ دلتنگی‌های آدمی را، باد ترانه‌ای می‌خواند. رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می‌گیرد

‍‍ دلتنگی های آدمی را ، باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی ناریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من
@kharmagaas
مارگوت بیگل
برگردان و صدای شاملو