فرهاد قنبری:. تنگه ابوقریب

فرهاد قنبری:
تنگه ابوقریب

تنگه ابوقریب فیلمی است که می خواهد هم شوخی، کول بودن و اعتماد به نفس سوژه ها در اوج بحران را به تصویر بکشد و هم، از خودگذشتگی، جرات، شهامت، ایثار، وطن دوستی و چهره تلخ جنگ و.. به نمایش بگذارد. و این همان مسئله ای است که باعث می شود فیلم در همه اهداف خود ناکام مانده و به اثری حوصله سربر و شعاری بدل شود.

سکانس های فیلم‌ اغلب جدا افتاده و بی ربط به یکدیگر هستند و کارگردان سعی کرده با شلوغ کردن صحنه ها به تحریک احساسات تماشاگر پرداخته و قدرت تعقل تماشاگر را سلب کند.
تماشاگر در تمام مدت فیلم منتظر ایجاد گره اصلی و اوج داستان است که در نهایت بدون اینکه شاهد چنین اتفاقی باشیم داستان به پایان می رسد.
سوژه ها و شخصیت های فیلم همانی هستند که در ابتدا معرفی می شوند و هیچ تغییر معناداری در رفتارشان مشاهده نمی شود و صرفا صدای آزار دهنده بمب و تانک و هواپیما است که تمام فضای فیلم را اشغال کرده است.

در جشنواره فجر امسال " تنگه ابوقریب" از تحسین شده ترین فیلم های جشنواره بود (باید گفت افسوس به حال جشنواره و سایر فیلم ها که تنگه ابوقریب بهترین شان بوده است)

سینمای ایران سال به سال بیشتر در حال نزول است.
سینمایی که دیگر نه علی حاتمی، تقوایی، امیر نادری، بیضایی، کیارستمی و شهید ثالث و.. دارد و نه هیچ جوان خوش ذوق و مستعدی را تربیت می کند.
@kharmagaas