فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
در بحث مربوط به توریست آمریکایی و رفتار ایرانیان با او، آن وجهی که بیشتر مورد توجه قرار گرفت و باعث برخی ناراحتی ها شد، دوستی و رابطه او با دختران ایرانی بود.
در این نگاه توجه چندانی به اصل مطلب که وادادگی "من ایرانی" در برابر "غربی برتر" صورت نگرفت.
به نظر من بیشتر این نوع واکنش ها از نگاه مردسالارانه صورت می گیرد که معتقد است در بعد کلان و بین المللی زن ایرانی ناموس و دارایی اوست که حق ندارد با کسی به غیر از او رابطه داشته باشد.

اگر نگاهی به کامنت هایی که در صفحه اینستاگرام گلیشفته فراهانی است، داشته باشیم، می بینیم که بسیاری از توهین ها و فحاشی ها به این دلیل صورت می گیرد که معتقدند او با برهنه شدن و بازی در فیلم غربی باعث لطمه زدن به حیثیت و آبروی ایرانیان شده است. در این نگاه زن ایرانی جزیی از دارایی مرد ایرانی است که نباید پیش غریبه به نمایش گذاشته شده یا با او رابطه ای داشته باشد و بالطبع هر کسی که این کار را انجام دهد باعث آبرو ریزی شده و باید تقاص پس بدهد.
فیلم لاتاری هم که این میزان مورد استقبال قرار گرفت از چنین منطقی تغذیه می کند و قهرمان فیلم کسی است که از مردی که با زن ایرانی رابطه داشته انتقام می گیرد. بدون شک اگر به بسیاری از این افراد بگوییم مثلا فلان پسر ایرانی در یک سال با صد زن در فلان کشور رابطه داشته است نه تنها ناراحت و عصبانی نمی شود بلکه با لبخند شیطنت آمیزی سعی در پنهان کردن حس حسادت خود می کنند .

اما واقعیت این است که چه خبر مربوط به مرد آمریکایی جعلی باشد( که من هم امیدوارم باشد و به علت تایید نشدن از کانال حذف شد) و چه حقیقت، فرقی در وادادگی ما ایرانی ها در برابر غربی ها نمی کند.
به عنوان مثال در دوران تحصیل در دانشگاه اصفهان، دانشجویان زبان های خارجی را مشاهده می کردم که در تامین نیازهای اولیه خود مشکل اساسی داشتند اما با شور و اشتیاقی فراوان در میادین تاریخی اصفهان به استقبال توریست های غربی رفته و آنها را مهمان خود می کردند.
یا نمونه دیگر همین ولع عجیب مردم ایران به یادگیری زبان های اروپایی که از کودک پنج ساله تا پیر زن و پیرمرد و خانه دار و بقال و دورگرد و... (افرادی که شاید هیچگاه در طول حیات خود قرار نیست به اروپا سفر کنند یا نیاز خاصی به زبان خارجی داشته باشند) بخشی از وقت و سرمایه خود را در آموزشگاههای زبان سپری می کنند، وقت و سرمایه ای که اگر صرف خواندن کتاب هایی در حوزه های اجتماعی و زندگی فردی می شد چه بسا تاثیر بسیار بیشتری می توانست داشته باشد.

بدیهی است که نگارنده، با مهمان نوازی و یادگیری زبان های دیگر هیچ مشکلی نداشته و آن را بسیار پسندیده می داند و مراد از این نوشتار نقد به وادادگی و خودباختگی است.
@kharmagaas