فرهاد قنبری:. ⏺ قوم گرایی

فرهاد قنبری:
⏺ قوم گرایی

" ناسیونالیسم قومی، همیشه اصرار دارد این را به مردم خود بباوراند که ایشان بوسیله یک "دنیا دشمن" احاطه و محاصره شده اند؛ "یکی در برابر همه". اینطور القا می شود که "این مردم" دارای قابلیت های ویژه و منحصر بفردی هستند که قابل قیاس با دیگران نیست"
هانا آرنت

یکی از زشت ترین نمودهای بی معنایی زندگی انسان امروزی، دست یازیدن به ارزشهای پوچ قومی، قبیله ای و خودبرتر بینی مبتذلی است که از آن نشات می گیرد.
در این نوع نگاه انسان اتمیزه شده و تنهای دنیای مدرن برای فرار از این پوچی ویرانگر و آزار دهنده ای که زندگی تکنولوژیک و ماشینی به او تحمیل می کند، به هر چیزی چنگ می زند تا خود را در میان جماعتی همشکل تعریف کرده و برای حیات خود بار ارزشی تولید کند.

این بی معنایی و خلا حاصل از ذره گونی انسان در گرایش به گروههای شیطان پرستی، گروهایی با رفتارهای نامتعارف و مشمئز کننده جنسی (مانند طرفدارن رابطه جنسی با جسد)، طرفداران افراطی باشگاههای ورزشی (هولیگان ها) یا گرایش به برخی گروههای دینی بنیادگرا مانند داعش و امثالهم خود را نشان می دهند.
در جامعه ایران علاوه بر این موارد و به خاطر شرایط خاص تاریخی و فرهنگی این مسئله بیشتر در فرقه گرایی قومی بروز می یابد

قوم گرایی در سالهای اخیر به علت تبلیغات گسترده از سوی برخی کشورهای همسایه در برخی استان های مرزی ایران گسترش یافته است و روز به روز خود را به عنوان یک شکاف جدی و تهدید کننده بروز داده است. ( در روزهای اخیر یکی از دوستان، کرد ساکن استان کرمانشاه که با مطالعه و تحقیق در فضای مجازی از ایرانی بودن کردها «به ویژه کردهای کلهر» دفاع کرده و مطالبی را نگاشته است بارها و بارها مورد توهین، تهمت و حتی تهدید به مرگ قرار گرفته است...)

در ورزشگاه یادگار تبریز عده ای به واسطه تاثیر پذیری از تبلیغات ضد ملی توسط رسانه های برخی کشورهای همسایه به صورت علنی علیه ایران و در حمایت از کشورهای بیگانه شعار می دهند و در استان های کردستان، خوزستان و بلوچستان به صورت مسلحانه وارد عمل می شوند.
شخص قوم گرا در واقع هیچ چارچوب فکری قابل اتکا و ارزشمندی برای خود نمی شناسد و تنها چیزی که بر اساس آن مرزهای گفتمانی خود را ترسیم می کند "نفرت از دیگری" است. در نگاه چنین فردی دیگران به واسطه اینکه کرد یا ترک یا عرب یا بلوچ و ...نیستند، سزاوار شنیدن بدترین توهین ها و حتی مرگ هستند. آنها به مانند پیروان بنیادگران افراطی به هر کسی که شبیه آنان سخن نمی گوید آرزوی مرگ می کنند و در این راه از هیچ خشونتی فروگذار نیستند.

البته باید به خاطر داشت که قوم گرایی فرقه ای (به مانند گرایش به شیطان پرستی یا داعش) به خودی خود کنش نیست بلکه واکنشی از سر استیصال به بحران معنا و خلاهای ناشی از آن است که در این شکل های خشن و نامتعارف خود را بروز می دهد.

@kharmagaas