فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
مشکل اصلی مدارس و دانشگاههای ما دانش آموزان و دانشجویان نیستند بلکه معلمان و اساتیدی بی سواد و عصبی هستند (حال به هر دلیلی، مشکلات مالی، ضعف روانی جسمانی، استخدام از طریق پارتی و رانت و..) که تنها هنرشان اتلاف وقت مخاطبانشان و تهدید و توهین مستمر با شیوه های کسر نمره و امثالهم است.
(بر اساس تجربه شخصی که بیش از هشت سال سر کلاس اساتید مختلف رشته علوم سیاسی حاضر شده ام و شاید با بیش از پنجاه استاد دانشگاههای نسبتا معتبر ایران واحد گذرانده ام به غیر از کلاس چهار یا پنج استاد بقیه، اتلاف وقت و آزار روانی و خشونت گفتاری بود که از سوی نظام آموزشی تحمیل شده می شد)

این عکس که گاهی در فضای مجازی منتشر می شود، عکسی از کلاس های درس دکتر شفیعی کدکنی است.
کلاس هایی که در آن تا جایی که فضا اجازه می دهد، افراد مختلف و دانشجویانی از دانشگاهها و رشته های گوناگون در آن حضور یافته اند.
این مسئله در رشته های علوم انسانی برای اساتید برجسته و قابل اتفاق می افتند (کلاس های دکتر بشیریه تا زمانی که در ایران بود از شلوغ ترین کلای های دانشگاه تهران می شد)
این مسئله نشان از آن است که در این سیستم بی معنی که دانشگاه به بنگاه مدرک فروشی تقلیل پیدا کرده است، کمتر از همه دانشجویان مقصرند.
دانشجویانی که با امیدهای فراوان به سمت رشته هایی مانند فلسفه، جامعه شناسی و علوم سیاسی روی می اورند و همان ابتدا با واحدهای درسی بی معنی و اساتیدی که رفتار و گفتارشان نشانگر هر شغلی جز استادی علوم انسانی، مواجه می شوند.
با همه این شرایط دانشجویانی مشاهده می شوند، که روزانه مسیرهای طولانی تا رسیدن به دانشگاه بهشتی، تهران و....را طی می کردند تا سر کلاس های دکتر رشیدیان یا تاجیک حاضر شوند و بعد با سرعت فراوان خود را به دانشکده خود می رساندند تا سر کلاس های کسل کننده و بی معنی برخی استادان واحد درسی خود حاضر شوند و غیبت نخورند.
@kharmagaas