فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
کودکان افغان که در ایران به دنیا می آیند با فرهنگ، رسومات و اشتراکات عقیدتی و فرهنگی ما بزرگ می شوند. آنها در مدارس ما تحصیل می کنند، تاریخ، دینی و جغرافی ما را می خوانند و با گویش و لهجه ما حرف می زنند.
آنها هیچ زیست جهان شناخته شده ای به غیر از همان شهری که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده اند نمی شناسند.
این کودکان از همان ابتدای ورود به جامعه بدون آنکه درکی از نژاد و ژن و خون داشته باشند با طعم تلخ و گزنده توهین و تحقیر و نژاد پرستی آشنا می شوند.

هیچ کودکی سیاه ، سفید ، افغان، ایرانی، زشت و زیبا و.... به دنیا نمی آید.
نهایت درک یک کودک از سیاه بودن کودک دیگر این است که لواشک زیاد خورده است.
این فاشیسم ساری و جاری در رگ حیاتی یک جامعه است که به کودکان از بدو تولد به جای نوع دوستی و انسانیت ، نژاد پرستی و خود برتر بینی می آموزد.

نفس جدا کردن مدرسه این کودکان از سایر دانش آموزان عملی زشت ، قبیح و شرم آور است، چه برسد به.....

به شخصه از اینکه با این افراد هموطن خوانده می شوم احساس شرم می کنم.

باز هم با شاملو همصدا باید شد که:
آری
انسان بودن
دشواری وظیفه است.
telegram.me/kharmagaas