فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
در روم باستان "برده ها" در میدان نبرد شجاعت و جسارت بیشتر از اربابانشان نشان می دادند.
برای برده گان و مطرودان، جنگ میدانی بود که فارغ از سلسله مراتب تحمیل شده اجتماعی خود را دوشادوش ارباب و سرور خود احساس می کردند و از اینکه می توانستند برای ساعتی هم شده در کنار ارباب قدم بردارند و در نگاه آنها به رسمیت شناخته شوند، غرق در شور و مستی می شدند. آنها تلاش می کردند با تمام توان، شجاعت و لیاقت خود را به اربابانشان نشان دهند و اینگونه خود را در جایگاه رفیعتری در چشم ارباب بنشانند.

اما همین که جنگ تمام می شد ارباب و بنده به جایگاه سابق خود برگشته و دوباره سلسله مراتب اجتماعی با شدت سابق جایگاه "دون پایه و بی ارزش" برده را به او می نمایاند.
در روم باستان به برده ها "هوموساکر" گفته می شد. عنوان هوموساکر به کسانی تعلق داشت که فاقد هر گونه منزلتی بودند، کسانی که محاکمه یا قربانی کردنشان به هیچ وجه جایز نبود، زیرا نه قانون بشری شامل حالشان می شد و نه قانون الهی، با این حال هر شهروند عادی می توانست ان ها را بکشد.

با نگاه دقیق به اطرافمان متوجه می شویم در جهان متمدن و مدرن ما نیز همان قائده ارباب و بنده، ساری و جاری است و همچنان هوموساکرهایی در سراسر دنیا وجود دارند که برای اربابان خود شمشیر می زنند.
آنها با اینکه هر روزه توسط ارباب با بدترین رفتارها تحقیر می شوند، ولی همچنان مانند "خانه زادی" حلقه به گوش برای ارباب هورا می کشند و کوچکترین تندی به ارباب را بر نمی تابند.
"امریکا" در جایگاه ارباب برای بسیاری از مردمان در سرزمین های دیگر به ویژه خاورمیانه و افریقا دارای چنین جایگاهی است. بسیاری از این ملت ها با اینکه اصلا در نگاه آمریکا و غرب دیده نمی شوند و بود و نبودشان برایشان ارزشی ندارد، چنان برای دفاع از ارزش ها و جایگاه برتر آنها به روی دیگران شمشیر می کشند که انگار تمام هستی و هویت شان را از آنها گرفته اند. آنها در مقابل هر کسی که کوچکترین انتقادی به آمریکا داشته باشد با بدترین "انگ ها" و توهین ها او را مخاطب قرار داده و سعی می کنند با تمام قدرت محافظ جایگاه والای ارباب باشند.
@kharmagaas