فرهاد قنبری:. زنگ‌ها به صدا درآمده‌اند. (به بهانه صد روز اول دولت دوم روحانی)

فرهاد قنبری:
زنگ ها به صدا درآمده اند. (به بهانه صد روز اول دولت دوم روحانی)

صد روز از آغاز دوره دوم انتخاب دوم ریاست جمهوری روحانی گذشته است.
هنوز روزهای زیادی از تبلیغات ریاست جمهوری و رقابت نفس گیر روحانی با رقیبی که برای شکست او از هیچ حربه و سلاحی فروگذار نبود نگذشته است، بسیاری از افراد که دل خوشی از روحانی و عملکرد او نداشتند نیز به صحنه آمدند و در نهایت باعث پیروزی او شدند.
اما این فضای امید دیری نپایید، روحانی در انتخاب وزرا و معاونت ها محافظه کارانه تر از دولت قبل عمل کرد، روحانی نه به فریادهای کارگران و معلمان گوش داد و نه فریادهای دانشجویان را شنید.

روحانی در انتخاب های خود سعی کرد یک دولت غیر سیاسی و اقتصادی (در مفهوم دولت حداقلی) را معرفی نماید، دولتی که در عمل ،نه دغدغه نان دارد و نه آزادی و قبله آمال خود را در کوچکتر و کم هزینه تر کردن خود می بیند.
سخنگوی دولت اعلام می کند نهادها و وزارتخانه ها باید نیمی از افزایش حقوق کارکنان خود را خود تامین نمایند و در حوزه آموزش و بهداشت نیز در حال کم کردن حمایت های اجتماعی است.

نارضایتی از عملکرد دولت در همین صد روزه اول دولت به میزان بسیار زیادی گسترش یافته است به گونه ای که می توان ادعا کرد اگر انتخابات امروز تکرار شود شکست روحانی حتمی خواهد بود.

سخن مردم امروز این است که اگر قرار است هزینه بهداشت و آموزش شان را خود پرداخت نمایند، اگر قرار است خسارت زلزله را خود جمع آوری نمایند، کارتن خواب ها را سازمان های مردم نهاد سامان دهند، برای کودکان سیستان مردم لوازم التحریر بخرند، زندانی را مردم آزاد کنند ، پول و آب و برق و گاز بیشتر از قبل باشد، ...پس دیگر چه تفاوتی میان حسن روحانی یا دیگری است؟؟
از سوی دیگر فضای اجتماعی و سیاسی جامعه هم در حال بازگشت به دوران قبل روحانی است. رییس دانشگاه ازاد لیست ارائه می دهد که فقط این افراد حق سخنرانی در این دانشگاه را دارند، وزیر علوم همان وزیری است که احمدی نژاد را از معجزات الهی می دانست، بودجه سازمان های فرهنگی همان بودجه قبل است و...

دولت روحانی از ابتدا با شعار کارامدی و افزایش رفاه اجتماعی به قدرت رسید و با مالیات ارزش افزوده بر تمام کلاهای مصرفی شهروندان بخش مهمی از درامدهای خود را کسب نمود اما در عمل پیشرفت محسوسی در ارائه خدمات اجتماعی از خود نشان نداد.

وضعیت امروز جامعه وضعیت نگران کننده ای است به گونه ای که صدای پای پوپولیسم و فاشیسم محکمتر از قبل به گوش می رسد. با گذشت کمتر از صد روز از دولت دوم روحانی و اجرای سیاست های نئولیبرالی در حوزه های اقتصادی صداهای نارضایتی از گوشه و کنار به گوش می رسد.
احمدی نژاد و یارانش در حال رجعت دوباره به متن جامعه و قهرمان سازی از خود در قامتی جدید هستند.
با ادامه این شرایط مثل روز روشن است که چهره بعدی که در ایران به قدرت خواهد رسید فردی خواهد بود که با ارائه نظریات نژادپرستانه جدید و شعارهای تند علیه غرب و تکیه بر ناسیونالیسم شووینیستی در غالب کورش پرستی و شعار بازگرداندن ابهت تاریخی ایران احمدی نژادیسم جدیدی را بر ایران تحمیل خواهد کرد.
telegram.me/kharmagaas