فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
✅ این روزها دوستانی که در ترغیب شان برای مشارکت در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری سالهای نود چهار و شش نقش داشته ام به طرق مختلف تماس گرفته و پیغام های طعنه آمیز با این مضمون که "دیگر با طناب امثال شماها به چاه نخواهیم رفت" می گذارند، اما به شخصه اگر دوباره به اسفند نود و چهار یا اردیبهشت نود و شش برگردم به لیست امید و روحانی رای خواهم داد، اما اگر این دو انتخابات فردا برگزار شود شرکت نخواهم کرد (علارغم اینکه سکوت عارف را به حضور رسایی و کوچک زاده ترجیح می دهم)
باید به خاطر داشت که، شرکت در این دو انتخابات اگر هیچ دستاوردی نداشته باشد (که کاملا اینگونه نبوده است) حداقل تجربه ای است که می تواند برای تصمیم گیری های آینده مورد استفاده قرار بگیرد.

✅ سال نود و چهار از لیست امید برداشت متفاوتی داشتم و معتقد بودم همین نیروهای ناشناس و کم تجربه در این چهار سال پخته و شناخته خواهند شد و سپس به عنوان کادرهای جدید جریان اصلاح طلبی باعث پوست اندازی در این جریان سیاسی، اجتماعی خواهند بود. اتفاقی که در عمل رخ نداد و نشان داد که مسیر سیاست ورزی در ایران از چه تودرتوی عمیق و پر ابهامی برخوردار است و عرصه سیاسی در ایران به میدان نهادینه شده ای از عافیت طلبی و منازعه منافع فردی بدل شده است.

✅ دولت روحانی هم که چهار سال اول را با ایجاد آرامش نسبی اقتصادی سپری کرده و برجام را برگ برنده منازعه بین المللی خود می دانست در مواجه با اولین بحران جا زد و نشان داد که چه میزان با گفتمان اصلاح طلبی فاصله دارد.
جمله ای منتسب به بهزاد نبوی وجود دارد که می گوید "برای موفقیت در سیاست باید سه زیپ رو بست
زیپ دهن ، زیپ جیب و زیپ شلوار"
سه زیپی که به نظر از همان فردای انتخابات برای نزدیکان رئیس جمهور و معاون اولش ( بازداشت برادرانشان) مشکل ساز شد و روحانی و جهانگیری را به مردانی قبل و پس از سی و یک اردیبهشت سال نود و شش تبدیل کرد.
روحانی و جهانگیری پس از انتخابات دیگر آن افراد حاضر در مناظره ها نبودند و هر چه زمان گذشت حامیان آنها دلسردتر شده و احساس یاس و ناامیدی بیشتری بر آنها غلبه کرد.

✅ دولت روحانی در یکی دو ماه اخیر نشان داد در مواقع بحرانی از دولت احمدی نژاد ضعیف تر و بی برنامه تر است و اغلب وزیران و معاونان ایشان توانایی اداره یک سازمان کوچک را هم ندارند.
دولت روحانی هنوز تحریم ها آغاز نشده لیست بلند بالایی از پول شویی و سو استفاده از وضعیت موجود را روبروی چشم مردم گذاشت و در کنترل توروم، جلوگیری از فساد، موازی کاری سایر نهادهای غیر دولتی، ارائه درصد تورم و میزان افزایش حقوق اقشار آسیب پذیر (حقوق معلمان متوسط هشت درصد افزایش داشته) دست دولت احمدی نژاد را هم از پشت بست.
احمدی نژاد اگر در مقابل برخی موازی کاری ها اندک مقاومتی از خود نشان داد و گهگاهی مفسدان اقتصادی را به افشای نام تهدید کرد، دولت روحانی در عمل در این میزان نیز توانایی از خود نشان نداد و به صورت کاملا غیر قانونی و در سکوت کامل خبری دزدی های عظیم موسسات مالی متخلف را از جیب مردم پرداخت نمود.

✅ البته انتقاد و ناامیدی از لیست امید و دولت روحانی به هیچ وجه به معنای ناامیدی از اصلاحات نیست، کما اینکه دولت روحانی را باید ادامه دولت آقای هاشمی و حزب مطبوع ایشان کارگزاران سازندگی دانست ( هر چند متقاعد کردن حامیان اصلاحات به این واقعیت کار ساده ای نیست)
نیاز جریان اصلاحات برای تولد دوباره از خون تازه و این کلیشه ها گذشته و چیزی فقط شبیه معجزه شاید بتواند دوباره اصلاح طلبان را به عرصه سیاسی و عمومی جامعه بازگرداند.

✅ جمله ای منتسب به عزت الله سحابی است که می گوید: "صبر اصلاح طلبانه و حرکت تدریجی از گلوله خوردن هم سخت تر و گاهی از شهادت هم با ارزشتر است"
باید فراموش نکنیم که باور به اصلاح طلبی و عملکرد اصلاح طلبان دو مقوله متفاوت است و ایمان داشت که تنها راه اصلاح امور و قرار گرفتن در مسیر رشد از باور به اصلاح طلبی می گذرد. باید این واقعیت تلخ را به یاد داشت که جامعه ای که مدام شعار انقلابی می دهد جامعه ای است که تک تک شهروندانش حاضر به اصلاح خود نیست و به این دلیل راه آسانتر یعنی دگرگونی آنی ساختار سیاسی و اجتماعی را طلب می کند و این واقعیت ساده را که تا خود افراد اصلاح نشوند با دهها انقلاب هم جامعه اصلاح نخواهد شد را نادیده می گیرند.
باید بپذیریم که مسیر باور به اصلاح طلبی مسیری سخت و طولانی است که شاید در آن بارها مجبور به بازگشت به نقطه ابتدایی و شروع دوباره شد.
@kharmagaas