فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
احمدی نژاد و مشت ها وا شده ای که مفت در اختیار رقیب قرار گرفت.

در ماههای اخیر به واسطه خروج دولت آمریکا از برجام، احمدی نژاد و همراهان او شدیدترین حملات را علیه سیاست خارجی دولت و شخص آقای ظریف و تیم همراهش به راه انداخته اند به گونه ای که بارها و بارها ایشان را متهم به خیانت به وطن و تهدید به محاکمه کرده اند. البته نقدهای زیادی به آقای ظریف و دولت به علت وابسته کردن تمام برنامه های کشور به برجام و همچنین عدم پایبندی امریکا به این توافق وارد است اما نباید فراموش کرد که مدعیانی که امروز به صورت ظریف و سیاست خارجی چنگ می اندازند خود عامل اصلی وضعیت و بن بست ایجاد شده در سیاست خارجی کشور هستند.
سیاست خارجی هشت ساله دولت احمدی نژاد بر محور تقابل با غرب استوار بود و در این میان فشارهای وارده یا ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل هم تاثیری در سیاست های نادرست و ماجراجویی های بی مورد دولت وقت نداشت.

نوع بازی ای که آقای احمدی نژاد با غرب شروع کرده بود در ادبیات بین الملل به بازی " بزدل" معروف است. انتخاب واژه "بزدل" برای این بازی ریشه در یک بازی خیابانی دارد که در آن دو راننده روی یک پل در یک امتداد در جهت مخالف به سمت هم حرکت می کنند.
در حالتی که یکی از راننده ها خود را از مسیر خارج کند، آن راننده بازنده است و او را به خاطر ترسو بودن "بزدل" خطاب می کنند و راننده ای که در مسیر باقی مانده، برنده اعلام می شود(برد_باخت) اگر هیچ یک از راننده ها ماشین خود را از راه بیرون نکشند نتیجه یک تصادف شدید در وسط پل خواهد بود که می تواند به راحتی به مرگ راننده ها منجر شود(باخت_باخت). اگر هر دو راننده قبل از رسیدن به هم و تصادف کنار بکشند (برد_برد).
اما شکلی از این بازی هم وجود دارد که در آن یکی از راننده ها ترمز و فرمان را کنده و از شیشیه بیرون پرتاپ می کند(یعنی از همان ابتدا به حریف می گوید که با چه آدم بی کله ای طرف است) حال حریف بادیدن این شرایط دو انتخاب بیشتر ندارد که اولی کنار کشیدن و باخت است و دومی تصادف کردن و باخت برای هر دو طرف بازی.

احمدی نژاد در بازی با غرب و آمریکا از همان ابتدا بازی خود را به روش آخر بازی بزدل شروع نمود، او در همان ابتدا ترمز و فرمان را کنده و به بیرون پرتاپ کرده و به رقیب فهماند که با چه بازیگر عجیب و یک دنده ای مواجه است. احمدی نژاد و یاران او با انتخاب این استراتژی اشتباه بزرگی را مرتکب شده بودند، آنها فراموش کرده بود که در این بازی ایران به مثابه راننده سوار بر خودرو ژیان مدل دهه پنجاه شمس استو حریف سوار هیجده چرخ غول پیکر است.
بالطبع نتیجه بازی از مشخص بود و وقتی راننده هیجده چرخ مشاهده می کرد که راننده ژیان بدون ترمز و فرمان می آید، خنده ای به ساده لوحی او کرده و با تمام قدرت از روی او رد می شود.
آقای احمدی نژاد سیاست خارجی ایران را در چنین وضعیتی تحویل دولت بعدی داد، دولتی که باید همان ژیان له شده را تعمیر می کرد و به عرصه مسابقه و بازی بر می گشت. برجام و تصویب آن در چنین شرایطی اتفاق افتاد اما با این تفاوت که حالا رقیب هم به فرسودگی خودرو ما آگاه شده بود و هم چگونه رد شدن از روی خودرو ما را تمرین کرده بود.

@kharmagaas