محیی الدین (ابن عربی) به عنوان جلوه‌ای از شوق‌های خویش. عشق چنین می‌سراید:

محیی الدین(ابن عربی) به عنوان جلوه ای از شوق های خویش
@kharmagaas
درباره عشق چنین می سراید:

در گذشته من از دوست خود،

روی برمی تافتم،

اگر کیش وی را،

همسان مذهب خویش،

نمی یافتم!

لیکن امروز، قلب من ،

پذیرای هر نقش شده است:

چراگاه آهوان،صومعه ی راهبان

بتکده،کعبه،

الواح تورات،مصحف قرآن!

من،به دین عشق،سرسپرده ام،

و به هر سوی که کاروانهای آن،

رهسپار شود،

راه خواهم جست!

آری عشق

هموارگر همه ی ناهمواری ها

دین و ایمان من است!