و آنگاه که برای ابد در گل و لای جاده‌های سرزمین مان فرو می‌رویم

و آنگاه که برای ابد در گل و لای جاده های سرزمین مان فرو می رویم
آنگاه که در شنزارهای تاریخ، اسیر می شویم
و حتی آنگاه که اسب رویاهایمان را شلاق می زنیم
و یارای مان نیست که قدم از قدم برداریم
فلک یا زمین شایسته ی دشنام مان
و جهان یا تقدیر در خور نفرین مان نیست
بنگر
پرندگان اوج می گیرند
و در جنگل خش و خشی است
سوسک های طلایی،سوسک های سیاه و کفشدوزک ها
بر جاده می لغزند

زندگی هست
ما هستیم...
@kharmagaas
ریشارد کاپوشینسکی