فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
افراد و آشنایانی که در روزهای قبل اربعین راهی عراق می شوند با سبک و شیوه جدیدی از دینداری و شیعیگری آشنا می شوند، سبک و سیاقی که برای اغلب آنها عجیب و غیر منطقی جلوه می کند.
آنها از مشاهده مردمان فقیری که اندک پس انداز سالیانه خود را بدون چشم داشتی در اختیار آنها می گذارند و با اصرار فراوان می خواهند که شبی را در خانه آنها سپری کنند متعجب می شوند.

در روزهای منتهی به اربعین در شهرها و روستاهای مسیر راهپیمایی شیعیان در عراق ، تمام مناسبات اقتصادی و سرمایه داری رنگ می بازد.

هر کس با هر چه در پستو و نهان دارد خارج از هرگونه حساب و کتاب مادی به استقبال می آید و آنکه توان مالی آنچنانی ندارد با شستن و ماساژ پا و بدن زائران به آنها خدمت رسانی می کند.

دینداری برای شیعیان عراقی از ایمانی آمیخته با عشق نشات می گیرد که آن را از نمایش و شوآف من دیندار و مومن جدا می کند(چیزی که گاهی در نذری های ایام عاشورا در کشور خودمان بدجور به چشم می زند)
در عزاداری اربعین عراقی ها نه خبری از طبل و دهل های پر سر و صداست و نه خیابان ها توسط علم های چند ده میلیون تومانی و سنگین (که یکی در زیرش در حال رگ به رگ شدن کمر است) خبری هست.

برای شیعیان عراق عزاداری مراسم اربعین هنوز شکل و جلوه ای از ایمان است و به یک نمایش و آیین صرف تقلیل پیدا نکرده است.
این همان چیزی است که رفتار و اعتقادات آنها را دلنشین کرده و تعجب ایرانی ها را بر می انگیزد.
telegram.me/kharmagaas