فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
بحث حضور زنان در کابینه به شدت از سوی برخی فعالین سیاسی به ویژه زنان در حال پیگیری است.
البته در نظام های سیاسی که سعی کرده اند شرایط مساوی حضور مردان و زنان در اجتماع را فراهم کنند این بحث بیهوده ای است. اما در ایران که همیشه مردان عرصه عمومی و فضاهای سیاسی را در اختیار داشته اند آیا حضور زن با ذهنیت های منفی که نسبت به حضور آنها در عرصه سیاسی وجود دارد انتخاب وزیر زن چه میزان می تواند عقلانی و راهگشا باشد؟
در دهه های گذشته به علت مسدود بودن فضاهای سیاسی برای حضور زنان ،زنانی کارآمد و باتجربه برای این پست ها پرورش نیافته اند.
مسئله ای که حضور چند نماینده زن در مجلس در دوره های گذشته خود را نشان داده حاکی از این است که اغلب این زنان منفعل و در خدمت جریانات سیاسی خاصی قرار گرفته اند که گاهی در تصویب قوانین ضد زنان از مردان نیز پیشی گرفته اند، یا اینکه به علت عدم آشنایی با فضای مجلس و وظایف قانونگذاری برای خود و جریان سیاسی حامی شان حاشیه سازی کرده اند. آخرین نمونه این مورد حضور خانم فاطمه حسینی بود که از تریبون مجلس برای دفاع از منافع خانوادگی خود استفاده کرد.

البته حضور این تعداد قلیل زن در مجلس به نوعی نمایشی است. در واقع آن چند صندلی ویترینی است که می خواهد بگوید زنان از حقوق برابری با مردان برای حضور در عرصه های عمومی برخوردار هستند.
این یک سوی ماجراست. در سوی دیگر باید گفت نمی توان با این منطق زنان را از حضور در رده های بالای حکومتی منع کرد. زنان نیز به مانند مردان باید در رده های بالا حضور داشته باشند تا کم کم اعتماد به نفس و تجربه لازم برای گرفتن چنین جایگاههایی را کسب نمایند.
به نظر حضور فاطمه حسینی و سایر زنان در مجلس و شورای شهر را باید با همه ضعف ها به فال نیک گرفت و در مقابل برخی موضع گیری های آنان با سعه صدر بیشتری گذشت کرد.
آقای روحانی خوب می داند که جریان مقابل شمشیر را کاملا از رو بسته است تا با کوچکترین لغزشی از سوی خود و وزیرانش بیشترین هجمه را علیه او وارد کنند، با چنین شرایطی اگر وزیر زن هم انتخاب شود آزمونی بسیار سخت و پر فشار را در مقابل خود خواهد داشت. آزمونی که ممکن است با انواع و اقسام توهین ها و تهمت های جنسیتی نیز همراه باشد.
telegram.me/kharmagaas