اسطوره موضوع سخن خود را از هر گونه تاریخی محروم می‌کند

اسطوره موضوع سخن خود را از هر گونه تاریخی محروم می‌کند. تاریخ در وجود اسطوره تبخیر می‌شود: این گونه‌ای خدمتکار ایده‌آل است: همه چیز را آماده می‌کند، می‌آورد، می‌چیند، ارباب می‌رسد و او در سکوت ناپدید می‌شود: فقط می‌ماند که لذت ببریم و از خود نپرسیم که این چیز زیبا از کجا آمده است. یا بهتر بگوییم: اسطوره فقط می‌تواند از ابدیت بیاید.
@kharmagaas
رولان بارت