فرهاد قنبری:. ✅ در دوران تحصیل در مدرسه همیشه شاهد حضور چند نخاله در هر کلاسی بودیم

فرهاد قنبری:
✅ در دوران تحصیل در مدرسه همیشه شاهد حضور چند نخاله در هر کلاسی بودیم. نخاله هایی که به وضوح به مرض سادیسم دچار بودند و مدام تلاش می کردند با تحریک این و آن، عکس العمل آنها را برانگیخته و از این راه بهانه لازم برای ایجاد دعوا و کتک کاری او را به دست آورند. برای این افراد کافی بود تا کسی اندک نقطه ضعف یا مقاومتی نشان دهد تا او را به سوژه جذاب و همیشگی برای آزارهایشان برگزینند. در مواجه با این افراد اغلب دانش آموزان سعی می کردند از در دوستی دربیایند یا با دادن باج به قولی شرشان را از سرشان کوتاه کنند.
در اکثریت موارد مدیر و معاونان مدرسه هم با این دانش آموزان طرح رفاقت می ریختند و آنها را به عنوان مبصر یا انتظامات مدرسه برمی گزیدند تا با این عمل هم از وظیفه خود که برقراری نظم و امنیت روانی برای همه دانش آموزان بود شانه خالی کنند و هم اینکه این دانش آموزان را به این روش کنترل کرده و در حیطه مدیریت خود داشته باشند.( روند آزار دهنده ای که هنوز هم در اکثریت مدارس ایران به ویژه در مقطع دبیرستان در حال اجراست)

اما در این میان دانش آموزانی بودند ( و هستند) که زیر بار این زور گویی و آزار روانی نمی رفتند و سعی می کردند در مقابل این زیاده خواهی ها مقاومت کنند. آنها خطر، آزار، فحش و کتک خوردن هر روزه را به جان می خریدند اما به این یاغیان زورگو اجازه سوء استفاده نمی دادند.
این مقاومت گاهی تا آنجا ادامه پیدا می کرد که زورگویان مدرسه متوجه می شدند که تلاش شان بیهوده است و طرف مقابل به آنها باجی نخواهد داد و به همین دلیل کم کم بیخیال او شده و سوژه هایی ضعیف تر و مطیعتر را برمی گزیدند.

✅ نظام حاکم بر عرصه بین الملل هم چیزی شبیه نظم حاکم بر هنرستان ها و برخی دبیرستان های امروز ایران است. ترامپ و برخی از نوچه هایش در نقش همان دانش آموزان آزارگر و سادیسمی که به دنبال بهانه ای برای حمله به این و آن است ظاهر شده اند.
در این میان سازمان های بین المللی در جایگاه مسئولان مدرسه برای شانه خالی کردن از وظایف خود آنها را به عنوان ارباب و مبصر برگزیده و برقراری نظم جهانی را به آنها واگذار کرده اند.
اکثریت کشورها نیز از سر ترس یا منفعت از در دوستی و چاپلوسی ارباب در آمده اند و همچون غلامی حلقه به گوش از هر فرمان و دستور او اطاعت می کنند.
اما برخی کشورها هم هستند که تن به این منطق زورگویانه نمی دهند. آنها آزار و کتک خوردن هر روزه و پاره شدن پیراهن هایشان را به این زیست بزدلانه ترجیح می دهند.
ساکنان غزه نمونه اعلای پیروی از چنین منطقی هستند و سالهاست که پس از زنگ آخر کتک خورده و با دست و صورتی خونین به خانه می روند اما حاضر به باج دهی نیستند.
امروز این باج گیر سر راهی دوباره به سراغ ایران آمده است و هر روزه با ایجاد مزاحمت تهدیدهای خود را شدت می بخشد..
@kharmagaas