فرهاد قنبری:. نابالغی، ناتوانی آدمی است از کاربرد فهم خود بدون راهنمایی دیگری

فرهاد قنبری:
کانت در مقاله «در پاسخ به این پرسش: روشن‌گری چیست؟» روشن‌گری را «رهائی انسان از نابالغی خودخواسته. نابالغی، ناتوانی آدمی است از کاربرد فهم خود بدون راهنمایی دیگری. خودخواسته بودن این نابالغی از آن روست که سبب آن نه فقدان عقل که غیاب اراده و دلیری برای کاربرد آن بدون راهنمایی دیگری است. Sapere aude! ‘دلیری کاربرد عقل خود را داشته باش!’ این است شعار روشن‌گری» می داند

کانت روشنگری را خروج انسان از صغارت و نابالغی خویشتن می داند.
روشنگری در اندیشه کانت یعنی جرات اندیشیدن و خودمختاری و خروج از طفولیت و کوتولوگی فکری.
کانت پیام روشنگری را یافتن جرات پرسش توسط انسان می داند، انسانی که برای اولین بار این قدرت را پیدا می کند تا مرحله طفولیت را پشت سر گذاشته و همچون فرد بالغی در مورد همه چیز تامل کردن و دست به طرح پرسش بزند.
روشنگری، خروج انسان از ذوب شدگی و انقیاد در برابر تمام ایدئولوژی ها و سلسله ساختارهای پدرشاهی بود.
روشنگری با به مبارزه طلبیدن دگماتیسم و جمود فکری، با تبری سترگ به جان بزرگ ترین صخره های شکل گرفته در اذهان آدمی افتاد و امپراطوری های بنا شده بر مغزهای انسان را به پرسش طلبید.

جامعه غربی در دو قرن اخیر با تمام تجربه های تلخ و شیرین خود، جامعه ای است که بر شانه های عصر روشنگری و متفکران آن دوره تاریخی خود ایستاده است. جامعه ای که به این بلوغ و رشد رسیده است که در مورد هر مسئله ای پرسش کند و از نگاه عاطفی و احساسی به مسائل اجتماعی و اعتقادات فردی دست بردارد.
تجربه روشنگری و بعد آن تجربه قرن نوردهم ، همان تجربه مختص جامعه غرب است که خاورمیانه درکی از آن ندارد و بالطبع هر چه تلاش می کند نمی تواند به مانند جامعه غربی فکر کند.
@kharmagaas