فرهاد قنبری:. امید …

فرهاد قنبری:
امید ...

امید تنها سرمایه انسان است، امید دستگاه شارژی است که انسان را در اوج فروپاشی نیز سر پا نگه میدارد، سرمایه ای که باعث می شود برای ادامه حیات خود جنگید، تحمل کرد و با چهره ای فسرده و کمری خمیده به آینده چشم دوخت، آینده ای که شاید جز دروازه های جهنم هیچ دری را در مقابلت نشان ندهد.
در اساطیر یونانی تنها اندوخته و هدیه خدایان المپ که برای تسلای بشر باقی گذاشته می شود «امید» است. «جعبه پاندورا، به روایت افسانه‌های یونانی جعبه‌ای بود با محتوای تمامی بلاها و شوربختی‌های ناشناخته بشریت از جمله کار، بیماری، مرگ و غیره.
پاندورا (اولین زن جهان) جعبه‌ای از زئوس دریافت کرد تا به انسانها هدیه دهد و سفارش کند که هرگز آنرا نگشایند. ولی پاندورا پس از ازدواج با برادر پرومته یعنی ایمپتئوس، خود جعبه را گشود و بلا ها و شوربختی‌ها از داخل آن سرریز و بر روی زمین پراکنده شدند، زمینی که تا آن زمان هیچگونه مشکل و بدبختی نمی‌شناخت. تنها امید در جعبه باقی‌ماند تا تسلای بشر باشد»

از صف ایستادگان کوره های آشوویتس تا تحقیر شده گان گولاک های استالین، از معتادان و قافیه حیات باختگان کارتن خواب کنار خیابان ها تا افرادی که همه اعضا خانواده و اموال خود را در زلرله ها از دست می دهند و...همه و همه در یک چیز مشترک هستند و آن امید به رهایی و گشایش تا آخرین لحظه زندگی است.

در روزهای اخیر خبر آتش گرفتن نفتکش ایرانی را مدام در رسانه ها می خوانیم، خبرگزاری ها مدام از حرارت زیاد و شعله های آتشی می گویند که نزدیک شدن به نفتکش از شعاع چند کیلومتری را غیر ممکن کرده است.
از لحاظ منطقی و عقلانی هیچ دلیلی دال بر زنده ماندن سی و دو نفر حاضر در این نفتکش نمی توان یافت اما همه ما به مانند اعضا خانواده تک تک این افراد هنوز امیدواریم که آنها در گوشه ای از این جهنم شعله ور در امان مانده و خبر نجات یافتن آنها را بشنویم، شاید امید ما به مانند امید برای نجات یافتن آتش نشانان از زیر آوارهای شعله های پلاسکو امیدی واهی و بیهوده است اما ما آفریده شده ایم که امیدوار باشیم.

کسی چه می داند شاید اینبار به مانند امید برای زنده ماندن معدنچیان شیلیایی گرفتار شده در اعماق زمین امیدی همراه با طعم زندگی و شادی باشد.
telegram.me/kharmagaas