فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
«آن‌چه بوده‌ای وابسته به ژنتيك بود، آن‌چه خواهی شد را سياست تعيين می‌كند» (استانیسلاو یرژی)

امروزه مباحث، میکروپلوتیک و میکروفیزیک قدرت، اندیشه های برخی فیلسوفان سیاسی را به خود مشغول کرده است.
به عقیده آنها هر عمل شخصی و خصوصی از آشپزی در خانه گرفته تا آرایش مو و جنس پارچه استفاده شده در لباس هایمان هم یک عمل و انتخاب سیاسی تلقی می شود. بر اساس چنین دیدگاهی، رفتارهای ما در چارچوب گفتمان هایی که به آن نزدیک هستیم و به اصطلاح توسط آن گفتمان احاطه شده و به زندگی خود معنا می بخشیم، قابل بررسی است.
گفتمان های سیال در جامعه به ویژه گفتمان سیاسی حاکم به خصوصی ترین حوزه های زندگی فردی از قبیل: انتخاب های شخصی مان، نوع رابطه با جنس مخالف، نوع پوشش، آرایش ظاهری، کتاب ها و متونی که مطالعه می کنیم و همچنین سلیقه انتخاب ما در همان متون مورد خوانش را تعیین می کند.

در چنین فضایی به هر میزان که گفتمان های رایج در عرصه اجتماع از عمق و غنای معنایی بیشتری برخوردار باشند، سلیقه مخاطبان خود را نیز بالا برده و سبک زندگی، علایق فرهنگی هنری، اخلاق و روحیه اجتماعی، قوی تر و ارزشمندتری را برای مخاطبان گفتمانی خود معرفی خواهد کرد.
به عنوان مثال گفتمان مسلط (با پرورش سوژه های خود) تعیین می کند که کدام کتاب به چاپ پنجاهم برسد، یا کدام فیلم به پروفروش ترین فیلم تاریخ سینما تبدیل شود.

بر خلاف تصور عمومی این مردم نیستند که حاکمان را انتخاب می کنند بلکه حاکمان هستند که از طریق رسانه هایی که در اختیار دارند(تلویزیون،رادیو،روزنامه) نظام آموزشی(کتب مدارس،رشته های دانشگاهی، واحدهای درسی) کتاب ها، فیلم ها و آثار هنری که مجوز می گیرند، افراد و ارگان هایی که یارانه و بودجه های کلان فرهنگی دریافت می کنند و امثالهم مردم را همانگونه که خود دلشان می خواهد شکل می دهند.

می توان گفت اغلب مردم پس از چند دهه از حکومت یک گفتمان سیاسی در جامعه بسیار شبیه حاکمان همان گفتمان و مانند آنان رفتار می کنند، حتی اگر خود را صد درصد مخالف آن گفتمان بدانند.
@kharmagaas