فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
✅ یکی از ناسزاهایی که مردم (البته فقط مردان چون کاملا در حوزه قدرت مردان قرار دارد) در دعوای های بین خودشان استفاده میکنند "بی ناموس است" که در مقابل با واکنش بسیار خشونت آمیز طرف مقابل مواجه می شوند.
اغلب در گفتمان عمومی جامعه، ناموس به زن و مادر و خواهر و حتی در بین بعضی خانواده ها به تمام زنان فامیل اطلاق می شود و بی ناموس به کسی گفته می شود که نسبت به زندگی همسر و مادر و خواهر یا زنان اقوام خود بی تفاوت است.
بارها در مکالمات گوناگون میان مردم می شنویم که مثلا به ناموس مردم نگاه نکنید یا مزاحم ناموس مردم نشوید چون خداوند عادل است و باعث می شود دیگران هم به ناموس شما نگاه نکنند، در اینجا کسی اشاره نمی کند که مزاحم زنان نشوید چون این مسئله تجاوز به حریم شخصی دیگران محسوب می شود و آزردگی آنها را در پی دارد بلکه با این منطق این توجیه می شود که به دارایی دیگران طمع نکن چون ممکن است دارایی خودت مورد طمع قرار بگیرد.
در این گفتمان و زبان، زن هیچ تعریف و هویت مستقل ندارد و هر زنی ناموس چند مرد تعریف می شود که باید به شدت هم از این حفاظت شود. به طبع در چنین وضعیتی زنی اگر مرتکب گناهی هم شود، مردی که زن ناموس او تلقی می شود باید پاسخگو باشد و این آن مرد است که دیگر نمی تواند به اصطلاح سرش را پیش دیگران بلند کند. مثلا اگر زنی به شوهرش خیانت میکند و یا دختری یا خواهری یا مادری پشت سرش حرف غیر اخلاقی زده می شود این پدر و برادر او است که سر افکنده می شود. در حالی که اگر زن هویتی مستقل مثل مردان داشت خود باید پاسخگوی هر عمل اخلاقی و غیر اخلاقی خود بود نه همسر و برادر و شوهر یا پدرش.
در یک مستندی از چندین نفر که خواهر و دختر خود را به قتل رسانده بودند علت امر سوال می شد میگفتند این وظیفه ما بود و اگر این کار را نمیکردیم دیگر نمی توانستیم سرمان را بالا نگه داریم در حالی که خودشان هیچ عمل خلاف شرع و عرفی را مرتکب نشده بودند ولی چون دارایی آنان (ناموسشان) عرف شکنی کرده بود باید آن را تنبیه میکردند تا آبروی خود را بازیابند.
✅ روز گذشته خبر هولناک تجاوز به چهل و یک دختر در ایرانشهر توسط امام جمعه این شهر رسانه ای شد. امام جمعه هم در نکوهش این متجاوزان گفت " مگر خودتان خواهر مادر ندارید که به دختر مردم تجاوز می کنید؟" ( در این متطق مردی که مادرش فوت کرده و خواهری هم ندارد، آزاد به انجام هر رفتاری است)
البته جدای از این نوع نگاه باید از شجاعت رسانه ای کردن این اخبار توسط امام جماعت تشکر کرد، همین که ایشان تلاش نکردند خبر را در خفا پیگیری کرده و آن را علنی بیان کردند نشان از تعهد اخلاقی ایشان در قبال مردم است، تعهدی که در این سالها زیاد مشاهده نشده است.

مسئله بعدی در مورد تجاوز نوع برخورد خانواده ها با این مسئله است. از این چهل و یک مورد فقط سه مورد اقدام به شکایت کرده اند و بقیه از ترس آبرویشان ترجیح داده اند سربسته از کنار این جنایت بگذرند. خانواده قربانیان تجاوز بدون اینکه کوچکترین جرم و گناهی مرتکب شوند خبر را مخفی کرده اند، در نگاه آنها "عصمت ناموس" به عنوان بخشی از دارایی ربوده شده است و به رسانه ای کردن آن فقط ننگ این بی آبرویی بر دامن می ماند. امام جمعه در بخشی از سخنان خود می گوید که " پدر یکی از این قربانیان پیش من آمده و می گوید که ای ایکاش زمین دهن باز میکرد و من و خانواده ام را در خود می کشید و این اتفاق نمی افتاد". در حالی که هیچ گناه و جرمی را نه او نه خانواده اش مرتکب نشده اند.
قربانیان چنین جنایتی برای بازگشت به جامعه نیاز به حمایت جامعه و به ویژه خانواده خود دارند، به آنها باید مدام تاکید شود که شما قربانی بوده اید و ما از شما حمایت خواهیم کرد و گفتن این جملات ( زمین دهن باز میکرد...) فقط باعث افزایش رنج آنها خواهد شد.
Telegram.me/kharmagaas