لب از او کس نگرفتست مگر باد بهار. که بر آن زلف و بناگوش و جبین می‌گذرد

لب از او کس نگرفتست مگر باد بهار
که بر آن زلف و بناگوش و جبین می‌گذرد

پای گو بر سر عاشق نه و بر دیده دوست
حیف باشد که چنین کس به زمین می‌گذرد
@kharmagaas
سعدی