فرهاد قنبری:. هایدگر میان تنهایی و خلوت گزینی تفاوت قائل است

فرهاد قنبری:
در میان فیلسوفان برجسته قرن بیستم هایدگر به علت نوع متفاوت نگاه به هستی از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
هایدگر میان تنهایی و خلوت گزینی تفاوت قائل است.
تنهایی محصول دنیای مدرن است ، انسان تنها ممکن است در میان میلیون ها انسان دیگر و در سر و صدای سرسام آور جمعیت در شهرهای شلوغ زندگی کند، شهرهایی که بیشتر از آنکه مفهوم جامعه را به ذهن متبادر کند ازدحام بیشماری از افراد بیشمار را نشان می دهد. بیشماری از انسانهای تنهایی که هر کدام در پشت درهای بسته آپارتمان های کوچک و پشت فرمان ماشینش هایشان در تنهایی آزار دهنده به سوژه هایی خودبین و خود خواه و عصبی را تبدیل می شوند.


هایدگر هیچگاه با تکنولوژی همدلی نشان نداد، او برای فرار از چنین زندگی پر سر و صدایی به زندگی روستایی و خلوت گزینی پناه برده بود.
او در این باره می گوید:
«برای مردم شهر اغلب عجیب است که یک نفر، تک و تنها برای چنین مدت طولانی و ملال آوری میان کوه ها و بین روستایی ها به سر برد...
اما اسم این تنهایی نیست؛خلوت است.
در کلان شهرها می شود از هر جای دیگری تنها بود اما هیچوقت نمی شود احساس خلوت کرد.قدرت عجیب و خصلت اصیل خلوت گزینی،در جداکردنمان از جمع نیست بلکه در فرافکندن کل وجودمان به گستره ی نزدیک حضور اشیاست...»
telegram.me/kharmagaas