فرهاد قنبری:. بدن نمایی

فرهاد قنبری:
بدن نمایی

⏺ فلسفه پوشیدن لباس در جوامع دینی و سنتی مانند جامعه با بسیاری از جوامع دیگر یک تفاوت اساسی دارد و آن " ارزش بودن خود لباس" علاوه بر کارکردی است که بر عهده دارند. در بسیاری از جوامع لباس صرفا یک وسیله برای نگهداری از بدن در مقابل گرما و سرما یا وسیله ای برای جذابیت و زیبایی بیشتر است اما در جامعه ما لباس به خودی خود دارای ارزش است و فرد بی لباس یا کم لباس مورد قضاوت، محاکمه و گاها تنبیه قرار می گیرد.

⏺ با گسترش و نفوذ سرمایه داری و کالایی شدن هر چه بیشتر "بدن" به ویژه بدن زنان پدیده ای به نام بدن نمایی هم در سطح جهان گسترش یافته است و افراد بسیاری از قبیل مدل ها و فعالان مجلات و شبکه هرزه نگاری از این راه کسب سود و درآمد می کنند.

⏺ بدن نمایی پدیده جدیدی نیست و در طول تاریخ هم زنان و مردانی بوده اند که سعی می کردند با نمایش بدن خود توجه دیگران را جلب کند اما این شکل از به نمایش درآمدن تن پدیده جدیدی محسوب می شود. "تا قرن هجدهم، خودنمایشگری به عنوان یک رفتار پلید تلقی می‌شد. برخی این گونه می‌پنداشتند که بدن نمایی ناشی از ضعف در برقراری رابطه موفق با جنس مخالف است و بیشتر کسانی که در برقراری رابطه با جنس مخالف دچار شکست و یا سرخوردگی شده‌اند، با به نمایش گذاشتن بدن خود به‌، سعی در جلب توجه و جبران کمبودهای جنسی خود دارند."

⏺ بدن نمایی با داشتن یا نداشتن حجاب تفاوت اساسی دارد و بیشتر یک پدیده اقتصادی و مدرن است تا یک پدیده دینی و اعتقادی (چه بسا افراد بسیاری که هیچ اعتقادی به حجاب و پوشش دینی ندارند اما هیچگاه در عرصه عمومی بدن خود را به عنوان یک کالای جذاب و اغواگر عرضه نمی کنند و با ظاهر و پوشش معمولی در اجتماع ظاهر می شوند)

⏺ جامعه امروز ایران در این زمینه حکایت منحصر به فرد و خاصی است. دولت ایران در چند دهه اخیر به خاطر قوانین مربوط به حجاب و پوشش، به مردان و زنان اجازه ظاهر شدن یا پوشیدن هر نوع لباسی را نمی دهد و به این دلیل شکل ها و انواع خاصی از پوشش در جامعه رشد کرده است. در بسیاری از شهرهای ایران به وفور مشاهده می شود که افرادی با آرایش های عجیب و غریب (که اغلب باعث دفورمه شدن چهره شده است) و با لباس هایی بسیار تنگ و چسبان که تمام برآمدگی های بدن را به وضوح به نمایش می گذارد و در عین حال با شال و روسری و مانتو و حتی چادر که نشانی بر پوشش دینی است ظاهر می شوند که در نوع خود باعث ترکیبی عجیب و ناخوانا می شود.
این مسئله (که در گفتار رسمی جامعه به بدحجابی معروف شده است) را نه می توان حجاب دینی و نه پوشش آزاد غیر دینی تلقی کرد، پدیده ای که بیشتر " بدن نمایی" را به ذهن متبادر می کند.

⏺ در شرایطی که مردان و زنان اجازه حضور با پوشش انتخابی و آزاد در جامعه را ندارند، سوژه ها سعی می کنند با نمایش بدن توجه دیگران را جلب کنند. در این وضعیت مردان بسیاری سعی می کنند با رفتن به باشگاه و ساختن عضلاتی نیرومند و پوشیدن لباس هایی تنگ و چسبان بدن خود را عرضه نمایند و در سوی دیگر زنان که از آزادی پوششی کمتری برخوردار هستند، سعی در بدن نمایی بیشتری می کنند و با پوشیدن لباس های تنگ و باز ، اعمال جراحی زیبایی در قسمت های مختلف بردن، برجسته کردن قسمت هایی از بدن از طریق ورزش یا عمل جراحی و آرایش های غلیظ و خارج از عرف و ..... تلاش بیشتری برای "بدن نمایی" صورت می دهند...

⏺ یکی از نشانه های جامعه «بدن نما» این است که در آمد یک روز یک آرایشگر، جراح زیبایی و پزشک لاغری و تغذیه از درآمد ماهیانه یک نویسنده، معلم، فیلسوف و استاد علوم انسانی دانشگاه بیشتر است..

@kharmagaas