《در کشور من مردم فقط به دو دلیل سینما می‌روند خندیدن یا گریه کردن》

《در کشور من مردم فقط به دو دلیل سینما می روند خندیدن یا گریه کردن》

رزنبام : ظاهراً فیلم هایت اول در فرانسه مورد توجه قرار گرفتند و بعد در سایر کشورهای جهان با تحسین مواجه شدند. به نظرت دلیل این اتفاق چه بود؟

کیارستمی : فقط به این خاطر که ( فرانسوی ها) توجه بیشتری کردند. آن ها تفاوت های خودشان را کنار می گذارند و با ذهن باز به سراغ فیلم ها می روند. برداشت های متفاوتی از فیلم ها ندارند، بلکه فقط توجه بیشتری می کنند. وقتی می گویم همه مخاطبان شبیه به هم هستند به این معنا نیست که همه شان به یک اندازه به فیلم ها توجه می کنند. در کشور خودم ایران، مخاطبان زیاد توجه نمی کنند، چون هنوز در بند سنت ملودرام و سرسپرده ی هالیوودند و هنوز با این شیوه متفاوت فیلم دیدن کاملاً خو نگرفته اند. در کشور من، مردم فقط به دو دلیل سینما می روند: خندیدن یا گریه کردن و طبعاً نمی توانم این مخاطب را شبیه مخاطب فرانسوی بدانم.

مارس ۱۹۹۸،شیکاگو
از کتاب عباس کیارستمی
جاناتان رُزِنبام، مهرناز سعیدوفا

@kharmagaas