فرهاد قنبری:. خشونت علیه زنان

فرهاد قنبری:
خشونت علیه زنان

امروز در تقویم جهانی به عنوان روز منع خشونت علیه زنان نامگذاری شده است. خشونت ورزی در حق زنان سابقه ای به قدمت تاریخ دارد و از زمان انسانهای اولیه مردان بسیاری با خشونت و زورگویی باعث پایمال شدن حقوق زنان شده اند.

اما خشونت جسمی و کلامی مانند فحاشی یا کتک زدن فقط یک بخش از خشونتی است که در حق زنان اعمال شده و می شود. این نوع خشونت عریان خوشبختانه با تصویب قوانین و بالاتر رفتن سطح آگاهی و سواد مردم جهان نسبت به گذشته کمتر شده است و زنان کمتری در معرض چنین خشونتی قرار می گیرند.

در مقابل در دهه های اخیر در سطح جهانی شکل پنهانی از خشونت ورزی در حق زنان اعمال می شود که آن را باید خشونت سیستماتیک قلمداد کرد، خشونتی که در آن ذهن و روان زنان به صورت پنهانی مورد آزار قرار می گیرد.
به عنوان مثال الگو معرفی شدن زنانی مانند کیم کارداشیان یا برگزاری مسابقه انتخاب زیباترین زن جهان و... توسط رسانه های بزرگ جهانی نمونه اعلایی از چنین خشونت ورزی است. این رسانه ها با تقلیل دادن قابلیت های ذهن به "بدن" و جذابیت های ظاهری الگویی از زن موفق را ارائه می دهند که جز بدن به اصطلاح جنسی چیز دیگری برای ارائه کردن ندارد.
زنان تحت تاثیر این رسانه ها خود به خشونت ورزانی ورزیده در حق خود بدل می شوند و در هزارتوی آزار دهنده ای از بی معنایی حاصل از توجه بیش از اندازه به بدن گرفتار می آیند. آنها با اعمال جراحی های دردناک بر دماغ و گونه و لب و...خود، با اعمال رژیم های غدایی دردناک، با پرسه زنی ها مداوم در پاساژها و بوتیک ها و خریدهای متعدد، با آرایش های نامتعارف و زننده و امثالهم در یک سیکل دردناک خود آزاری گرفتار می ایند. زنانی که در معرض چنین خشونتی قرار می گیرند حتی برای ساعتی که سر کلاس دانشگاه یا تاکسی نشسته اند هم توسط آینه های جیبی یا دست شویی های محل کار و دانشکده آرایش خود را چک می کنند و برای لحظه ای هم شده احساس آرامش و فراغ بال ندارند...

جان فیسک جامعه شناس بریتانیایی می گوید:
"پوشیدن کفش پاشنه بلند توسط زنان باعث می شود که هنگام راه رفتن و ایستادن بخشی از بدن آنان برجسته شود که برای مردان جاذبه جنسی ایجاد کند. بنابراین زنان خود را در نظر مردان به صورت یک شیء جنسی جذاب در می آورند و در اختیار آنان قرار می دهند. همچنین پوشیدن کفش پاشنه بلند، آنها را از لحاظ فعالیت و نیروی جسمانی محدود می کند و به صورت خود ساخته در تولید فرهنگ مرد سالانه سهیم می شوند چرا که با محدود کردن خود ضعف و ناتوانی خود را نمایانگر می کنند و فعالیت های مردانه را بیشتر نشان می دهند."

این همان بخش عمده خشونتی است که امروزه در سطح جهانی در حق زنان اعمال می شود.
@kharmagaas