من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
فرهاد قنبری:. اثری هنری یا نمایش شهوانی!
فرهاد قنبری:
اثری هنری یا نمایش شهوانی!
بعضی فیلم ها و آثار سینمایی بیشتر از آنکه اثری هنری آفریده یا سخن جدیدی گفته و دریچه جدیدی گشوده باشند به علت پخش بی پرده برخی صحنه های جنسی به شهرت (به ویژه در کشور ما) رسیده اند. فیلم هایی که شاید در راستای نقد جهان امروز یا نشان دادن دریچه های تودرتوی ناخوادآگاه ساخته شده اند، اما به علت تاکید بیش از اندازه بر روی نمایش صحنه های جنسی از آن سوی بوم افتاده و اثری پیش پا افتاده با صحنه هایی شبیه صحنه های فیلم های هرزه نگاری تصویر کرده اند...
تئودور آدورنو در مورد برخی محصولات فرهنگی می گوید: «بسیاری از محصولات فرهنگی ای که نشان ضدتجاری "هنر برای هنر" را یدک میکشند، با توسل به نمایش شهوانی و چشمگیر ارزش های مادی و غرایز حسی، به بهای باختن معنای اثر، در واقع تجاری گرایی خود را به نمایش می گذارند»
فیلم "عشق" ساخته گاسپار نوئه در نقد بی معنی شدن عشق و تقلیل روابط عاشقانه به روابطی ساعتی و با اولویت رابطه جنسی است. فیلمی که در آن نوئه چنان در این مسیر صریح و بی پرده قدم بر می دارد که گاهی فیلم چهره ژانر «هرزه نگاری » به خود می گیرد. در چندین دقیقه ابتدایی این فیلم با صحنه هایی مواجه می شویم که در آن رابطه جنسی با تمام جزئیات به نمایش گذاشته می شود...
فیلم "نیمفومانیاک" ساخته لارس فون تریه کارگردان مشهور دانمارکی نیز از منطقی مشابه منطق فیلم عشق استفاده می کند. این فیلم طولانی نیز در بسیاری از بخش های خود نمایشی شبیه نمایش فیلم های ژانر هرزه نگاری را به تصویر می کشد...
فیلم خیالباف ها ساخته برتولوچی یا برخی آثار ناگیسا اوشیما نیز از چنین منطقی برخوردارند. منطقی که گاهی در نهایت هیچ حرف خاصی جز نمایش عریان و شهوانی برخی صحنه های جنسی، چیز دیگری را به ذهن متبادر نمی کند..
فیلم های از این دست اگر چه شاید در برخی موارد از لحاظ هنری و بار معنایی فیلم های ارزشمندی هم محسوب شوند اما از همان منطق گفته شده توسط آدورنو سود می جویند. بیشتر شهرت فیلمی مانند عشق، خیالباف ها یا نیمفومانیاک به خاطر پیروی از منطق «نمایش شهوانی» است.
منطقی که هدف ساخت فیلم و نیت کارگردان را کاملا به حاشیه برده و اغلب تماشاگرانش فیلم را با هدف ارضاء حس کنجکاوی یا تماشای ژانر هرزه نگاری در قالب یک فیلم سینمایی و هنری (برای تحلیل های عجیب و غریب من درآوردی و شبه روشنفکری) به تماشا می نشینند...
@kharmagaas