قابل توجه زبان شناسان: با سلام این مطلب برای بار دوم به اشتراک گذاشته می‌شود. نویسنده: سارا سیاوشی

قابل توجه زبان شناسان : با سلام این مطلب برای بار دوم به اشتراک گذاشته می شود. بار اول نویسنده نوشته برای آدمین مجهول بود.
نویسنده : سارا سیاوشی

بنا به اطلاعات سایت اتنولوگ

۷۶ زبان زنده در ایران وجود دارد. از این میان ۵ زبان نهادینه شده‎اند یعنی نه فقط در خانه بلکه در نهادهای اجتماعی (مدارس، دانشگاه‎ها، ادارات، رسانه‎های جمعی) از این زبان‎ها استفاده می‎شود. این ۵ زبان عبارتند از: فارسی، ترکی، کردی، ارمنی و گیلکی. ۸ زبان دیگر در حال پیشرفت‌اند و در جوامع خود برای تقویت آنها کار می‎شود (پشتو، ترکمن، بلوچی، تالشی و…). ۲۷ زبان هنوز گویشوران زیادی دارند و کاملاً زنده‎اند اما فعالیتی برای پیشرفت آنها انجام نمی‏‌شود (بختیاری، دزفولی، لکی، لاری و…)، ۳۱ زبان در خطرند، به این معنی که احتمالاً به نسل‏های جوان‎تر منتقل نمی‎شوند و ۵ زبان رو به مرگ‌اند، یعنی فقط تعداد کمی گویشور مسن دارند.
@linguisticsacademy
از زبان‎های ایران که در وضعیت اضطراری رو به انقراض‌اند، می‏‌توان به این زبان‎ها اشاره کرد: بشاکردی، دری کرمانی، گبری (دری زرتشتی)، گالشی (در گیلان)، سنایا (زبان آشوریان سنندج)، خویینی (در زنجان)، مندایی جدید (زبان صائبین خوزستان)، کُرُشی (در استان فارس). این زبان‌ها بین صد تا کمتر از هزار گویشور دارند و به زودی منقرض می‏‌شوند (مگر اینکه رویدادی سیاسی، فرهنگی یا آموزشی رخ بدهد و گویشوران جدید در این زبانها آموزش بینند). ده‌ها زبان دیگر نیز در خطر انقراضند ولی فعلاً گویشوران زیادی دارند. اما تا چند دهۀ دیگر به وضعیت گروه اول دچار می‏شوند.
@linguisticsacademy
مطلب به طور کامل در فایل زیر 👇👇👇